به گزارش بنیان به نقل از medicalxpress، این تکنولوژی عروق خونی را شبیه سازی کرده و نشان می دهد که چگونه مویرگ ها در پاسخ به سیگنال های بیوشیمیایی مناسب از یک رگ ساده مشتق شده و شکل می گیرند. این تکنولوژی می تواند برای طراحی داروهایی که رشد عروق را هدف قرار می دهند استفاده شود و رویکردی درمانی را برای رگزایی سرطان و بیماری های مرتبط با عروق خونی ارائه دهد.

آنژیوژنز یا رگزایی فرایند تشکیل عروق خونی از عروق خونی است که از قبل وجود داشته اند. فاکتورهای رشد اندوتلیالی عروقی(VEGF)، پروتئین های اولیه مسئول آنژیوژنز هستند. آن ها به عروق والدی سیگنال می دهند تا به سمتی که مویرگ های جدید باید رشد کنند، شروع به جوانه زدن کنند.  بیوشیمی آنژیوژنز به خوبی درک شده است. فاکتور VEGF موجب می شود که سلول های اندوتلیالی DLL4 را بیان کنند که خود سیگنالینگ NOTCH را فعال می کند. چیزی که در این میان کم است، وجود سیستم مناسب برای مطالعه داروهایی است که روی آنژیوژنز موثر هستند. در واقع، آنژیوژنز نه تنها برای بقای اندام ها ضروری است، بلکه به حفظ بیماری هایی مانند سرطان نیز کمک می کند. چندین داروی ضد سرطانی مانند sorafenib و sunitinib تا حد زیادی به این دلیل موثر هستند که دارای اثرات ضد رگزایی هستند.

دکتر ماتسوناگا و همکارانش در دانشگاه توکیو، در سیستمی جدید، یک رگ خونی ساده را درون داربستی از ژل کلاژن روی چیپ تولید کرده اند. آزمایش ها با استفاده از این چیپ ثابت کرده است که VEGF پیام رسانی NOTCH را از طریق DLL4 فعال می کند(همانند شرایط بدن) و اضافه کردن sorafenib یا sunitinib جوانه زنی را مهار می کند. علاوه براین به نظر می رسد که sorafenib عروق را بسیار نفوذ پذیر می کند که یک شرایط غیر فیزیولوژیک محسوب می شود. هر دوی این داروها رشد عروق خونی مهار می کنند اما روی نفوذپذیری عروق اثرات متفاوتی دارند که می تواند توجیه کننده تفاوت عملکرد آن ها در مبارزه با سرطان باشد.

از آن جایی که بیماری هایی مانند سرطان و رتینوپاتی دیابتی موجب رگزایی های جدید برای پیشرفت شان می شوند، ماتسوناگا براین باور است که می توان از این چیپ برای مطالعه اثر داروها روی رگزایی و سرطان یا دیابت استفاده کرد.

پایان مطلب/