به گزارش بنیان به نقل از Sciencedaily، با این که به نظر می رسد استفاده از اندام های حیوانی برای انسانی امری مربوط به سال های اخیر و حتی آینده است اما اولین بار در سال 1838 بود که از قرنیه خوک برای پیوند به انسان استفاده شد. در ادامه در سال 1969 برای اولین بار از دریچه های آئورت خوکی برای درمان انسان استفاده شد.

خوک ها اندام هایی تقریبا اندازه انسان دارند و اخیرا محققین نشان داده اند که می توان خیلی سریع ظرف مدت شش ماه اندام های قابل پیوند انسانی را در خوک ها تولید کرد. پیشرفت های صورت گرفته در زمینه سلول های بنیادی و ویرایش ژنوم مانند CRISPR/Cas9 به محققین اجازه داده است که بتوانند با استفاده از سلول های بنیادی بیماران و پیوند آن ها به جنین خوک ها، اندام انسانی مورد نظر را در خوک ها تولید کرد. در این میان برخی از مشکلات مانند آلودگی به سلول های خوکی  که منجر به رد پیوند می شوند یا خطر انتقال چندین رتروویروس خوکی که منجر به آلودگی میزبان و بروز برخی بدخیمی ها می شوند، از محدودیت های این رویکرد درمانی محسوب می شود. امروزه برخی از نگرانی های اخلاقی در مورد استفاده از زنوپیوندها وجود دارد. برخی از کشورهای اسلامی استفاده از اندام های مشتق از خوک را ممنوع کرده اند و برخی دیگر استفاده از این اندام ها برای نجات جان بیماران را مجاز اعلام کرده اند. یهودی ها اجازه استفاده از محصولات مشتق از خوک برای کمک به نجات جان انسان ها را بی اشکال می دانند و این در حالی است که کاتولیک های آمریکایی و کانادایی در حالی که از استفاده از این زنو پیوندها حمایت می کنند اما راضی به استفاده از جنین های سقط شده به عنوان منبع سلول های بنیادی برای درمان نیستند. یک چالش اخلاقی دیگر مربوط به تولید هیبریدهای انسانی-خوکی یا کایمراها است که طرفداران را حقوق حیوانات را شاکی کرده است و شاید تنها دلیلی که بتواند این افراد را راضی کند این باشد که استفاده از زنوپیوندها می تواند جان انسان ها را نجات دهد.

به عقیده محققین با ظهور تکنیک های لقاح آزمایشگاه و آزمایش های تشخیصی پیش لانه گزینی و ... که به زوجین نابارور اجازه بچه دار شدن می دهد و یا مانع از تولد نوزادان مبتلا به اختلالات ارثی می شود، می توان امیدوار بود که مشکلات مربوط به استفاده غیر اخلاقی از از زنوپیوندها خود به مرور زمان حل گردد و نیازی به استفاده از آن ها نباشد.

پایان مطلب/