به گزارش بنیان به نقل از medicalxpress،  در زمان بارداری و زایمان، زنان ممکن است جدا از بی اختیاری ادراری، دچار ضعف عضلات کف لگن، کشش بیش از حد بافت پیوند لگنی و جابجایی اندام های لگنی شوند. استفاده از جراحی های پیوند بافت اندوژن برای تقویت نواحی آسیب دیده کف لگن می تواند کیفیت زندگی این زنان را به طور قابل توجهی بهبود ببخشد.

پروتز اتوماتیک(autoprosthesis) یک رویکرد جراحی است که در آن محققین بافت اندوژن را از یک ناحیه مجاور بافت آسیب دیده بر می دارند، تکه تکه کرده و به ناحیه آسیب دیده پیوند می کنند و در نتیجه منجر به ایجاد قدرت مطلوب در ناحیه مورد نظر می شوند. به عقیده محققین این رویکرد می تواند کیفیت زندگی بیماران را حداقل تا 30 درصد افزایش دهد. اما در مطالعه ای جدید دکتر کوبل و همکارانش در دانشگاه وین به جای استفاده از این بافت های اندوژن از بافت های مشتق از سلول های بنیادی به عنوان رویکردی کمتر تهاجمی استفاده کردند. این بافت های خارجی منجر به تقویت عملکرد بافت لگنی شده و آن را تقویت می کنند. به عقیده کوبل نارسایی یا ضعف کف لگن یک مشکل شایع بین زنانی است که کمتر از 160 سانتی متر قد دارند. به عقیده وی آن ها نباید به طور طبیعی بچه دار شوند زیرا در صورتی که وزن بچه آن ها بیش از 4 کیلوگرم باشد، خطر این که آن ها دچار مشکلات لگنی شوند 100 درصد است. در این زنان مشکلات مثانه و بی اختیاری ادراری از دیگر عوارضی خواهد بود که امکان مواجه با آن وجود دارد. به همین دلیل محققین استفاده از autoprosthesis را یک رویکرد موثر برای تقویت کف لگن در صورت بروز مشکل می دانند.

پایان مطلب/