مطالعه ای جدید با پرداختن به اهمیت سلول درمانی و ژن درمانی ها نیاز به به آموزش مناسب دارند تا دریابند چگونه باید در کارآزمایی های بالینی شرکت کنند، این درمان ها چگونه عمل می کنند و خطرات یا مزایای استفاده از این درمان ها چیست.

بین بیماران پیر مبتلا به سندرم میلودیسپلازی(MDS)، نرخ بقا برای آن هایی که متحمل پیوند سلول های بنیادی خون ساز آلوژن می شوند، بهتر است.

پژوهش های اخیر در آزمایشگاه زال کوکائیا در دانشگاه لوند سوئد نشان داده است که پیوند سلول های بنیادی شبه نورواپی تلیالی مشتق از سلول های بنیادی پرتوان القایی(iPSCs) به مغز مدل رتی سکته منجر به پذیرش پیوند و بهبود نواقص حسی حرکتی می شود. علی رغم این نتایج امیدوار کننده در مدل های جانوری، سرنوشت این سلول های پیوندی در قشر مغز انسان بعد از پیوند مشخص نیست.

مطالعه ای جدید بوسیله محققان دانشگاه بریگام یانگ نشان می دهد که ضد عفونی کننده دست بدون الکل به همان اندازه محصولات با الکل در ضد عفونی سطوح از ویروس COVID-19 موثر است.

محققین در کالج ترینیتی دوبلین یک رویکرد ژن درمانی جدید را ارائه کرده اند که امید به درمان بیماری های چشمی پیشرونده را افزایش داده است.

تمایز اکتودرمی سلول های بنیادی پرتوان انسانی(PSCs)، نقطه شروع تولید سلول های عصبی برای مدل سازی بیماری، کشف داروها و پزشکی بازساختی محسوب می شود. متاسفانه مراحل اولیه اکثر پروتکل های تمایزی تقریبا دو هفته طول می کشد و همین امر در روند تحقیقات مشکل ایجاد می کند. پژوهشی جدید سعی در کاهش زمان و تسریع روند تولید سلول های عصبی داشته است.

میکروگلیاها، سلول های ایمنی مهم در سیستم عصبی مرکزی(CNS) هستند وعملکرد نامناسب آن ها که می تواند منشا ژنتیکی داشته باشد در تکوین و پیشرفت بسیاری از بیماری های سیستم عصبی مرکزی دخیل است.

پژوهشی جدید بوسیله محققین دانشگاه شیکاگو مارکرهای ژنتیکی حدیدی را شناسایی کرده اند که با طول دوره بارداری مرتبط هستند و دیدگاه های جدیدی را در مورد ریسک فاکتورهای مرتبط با تولد زودرس ارائه می دهند.

سلول های بنیادی خونساز می توانند انواع مختلف سلول های خونی را تولید کنند. به همین دلیل از سلول های بنیادی خونساز در بسیاری از بیماری های خونی برای پیوند به بیماران استفاده می شود و در این میان توانایی ما در تولید، تقویت و نگهداری این سلول ها برای حفظ سلامت انسان مهم است.

مطالعات متعددی پتانسیل سلول های بنیادی مزانشیمی انسانی به عنوان ابزاری برای جایگزینی یا ترمیم غضروف از دست رفته یا آسیب دیده نشان داده اند و این امر از طریق ترشح فاکتورهای تروفیک یا تعدیل کننده ایمنی صورت می گیرد. از طرفی به نظر می رسد که پیر شدن سلول های بنیادی مزانشیمی موجب از دست رفتن ظرفیت تمایزی آن ها می شود و روی پتانسیل تمایزی آن ها اثر می گذارد.

با گذشت زمان طول تلومرهای در رأس کروموزوم ها کوتاه تر می شود. این فرایند همیشه به عنوان یکی از عوارض ناخواسته پیری در نظر گرفته می شده است اما مطالعه ای جدید استثنایی برای این امر قائل است.

در مقاله ای جدید محققین دانشگاه تگزاس گزارشی در مورد شیمی مغز داشته اند که می تواند توضیح دهد چرا افراد مست قادر به حفظ توجه و تمرکز خودشان در زمان مستی نیستند.

سلول های پاپیلای دندانی(DPCs) را به عنوان پیش سازهای ادنتوبلاستی در نظر می گیرند که برای تشکیل دنتین دندان حیاتی هستند؛ با این حال در مورد این که این سلول های چگونه تحت تاثیر فاکتورهای رونویسی متعهد به این فرایند می شوند مشخص نیست.

مطالعه در روتگر نشان داده است که ویتامین D کلسیم را در بخشی از روده که پیش از این تصور می شد نقش کلیدی را باز نمی کند، تنظیم می کند. این یافته می تواند نشان دهد که چگونه بیماری های روده شامل کولیت اولسراتیو و بیمار کرون، تنظیم کلسیم را مختل می کنند.

مایعات زیستی مانند بزاق، خون، ادرار، اشک و مایع بینابینی(مایع پیرامون سلول ها) حاوی پروتئین ها است و می توانند برای مونیتور کردن سلامتی جداسازی شوند.