به گزارش بنیان به نقل از medicalxpress،  افزایش درک برهمکنش های ریز محیطی بین سلول های پلاسمای بدخیم و نیچ مغز استخوان، و نقش آن ها در پیشرفت بیماری و مقاومت به درمان ها می تواند به تکوین درمان ها و یا داروهای درمانی برای ترکیب با درمان های سیتوستاتیک کمک کننده باشد.

پیوند سلول های بنیادی اوتولوگ، پیشرفت ها در زمینه درمان های حمایت کننده و استفاده از داروهای جدیدی مانند مهارکننده­های پروتئازوم و داروهای تعدیل کننده ایمنی میزان پاسخ دهی و بقا را در سال های اخیر افزایش داده است. مطالعه بالینی حاضر روی تعادل بین کارایی درمان و کیفیت زندگی، توالی های بهینه ای از گزینه های درمانی، سوال در مورد بهبودی طولانی مدت، پتانسیل درمانی درمان های چندمدلی، درمان پیشگیرانه برای میلومای پرخطر فوکوس کرده است. نتایج امیدوارکننده مطالعات بالینی و پیشرفت در زمینه درمان های جدید، امیدواری ها را برای درمان میلوما افزایش داده است. بعد از مقدمه ای کوتاه بر درک بیولوژی بیماری میلوما، این محققین مروری بر بهترین گزینه های درمانی موجود داشته اند. این شامل داروهایی مانند ملفالان یا استروئید، ذرات جدیدی مانند bortezomib و lenaliomide و پیوند سلول های بنیادی است. میلومای مولتیپل یک از شایع ترین سرطان های خون است که در بیماران پیر شناخته شده است و در سال های اخیر میزان ابتلا به این بیماری افزایش پیدا کرده است. دیدگاه های عمیق در زیست شناسی بیماری ها شامل برهمکنش بین سلول های پلاسمای بدخیم و محیط مغز استخوان و طراحی تست های بالینی برای داروهای جدیدی است که منجر به راهکارهای درمانی برای بیماری های لاعلاج می شود. در این مطالعه محققین راهنمایی ساختاربندی شده ای را برای چگونگی درمان و ارائه راه های جدید برای فلج کردن چرخه سلولی سلول های سرطانی یا حمله به سلول های بدخیم به وسیله تزریق اجسام ایمنی خاص ارائه داده اند. این روش های درمانی جدید به افزایش روش های تشخیصی بیماران میلومایی در آینده ای نزدیک کمک می کند.

پایان مطلب/