به گزارش بنیان به نقل ازsciencedaily، کمپوزیتی که آن ها تست کردند الاستیسیته و سختی قابل مقایسه با بافت مفصل زانو نشان داد و توانایی حمایت کردن رشد و ارتباط برقرار کردن با سلول های غضروفی از پیش موجود انسانی را نیز داشت. این محققین در دانشگاه مونیخ انتظار دارند که از این روش برای زمینه های دیگر مهندسی بافت نرم مانند بازسازی سینه و مهندسی بافت قلبی نیز استفاده کنند. تکنیک پرینت سه بعدی جدید که الکتروریسی مذاب نیز نام دارد نقش کلیدی بازی می کند و هم زمان هم یک فضا برای رشد سلول ها فراهم می کند و هم سختی مکانیکی لازم را فراهم می آورد. محققین می گویند این داربست به ما اجازه می دهد که ساختار غضروف مفصلی را با شباهت بیشتری به طبیعتش بازسازی کنیم. فیلامنت های داربستی تولید شده به وسیله این تکنیک الکتروریسی دارای قطری معادل 5 میکرومتر هستند و تا 20 برابر روش های مرسوم را بهبود می بخشند. همان طور که گفته شد تکنیک حاضر نه تنها پتانسیل استفاده برای ترمیم مفصل را دارد بلکه می تواند برای بازسازی سینه به دنبال یک جراحی برداشتن تومور در این ناحیه و یا حتی برای مهندسی بافت قلبی مورد استفاده قرار گیرد. محققین می گویند برای بدست آوردن نتیجه مناسب ما باید داربست را زیر عضلات ایمپلنت کنیم و هیدروژل تقویت شده با فیبرها می تواند تا حد زیادی حجم از دست رفته بافت سینه را احیا کند.

پایان مطلب/