به گزارش بنیان به نقل ازsciencedaily، در مطالعه ای جدید تیمی از محققین از Inserm در دانشگاه لیون مولکولی را کشف کرده اند که ممکن است به نفع تولید این سلول های بنیادی القایی می شود. این سلول های بنیادی اولین بار در سال 2006 به وسیله محقق ژاپنی برنده جایزه نوبل به نام یاماناکا و با استفاده از چهار فاکتور رونویسی که به کمک وکتور ویروسی وارد سلول های تمایز یافته شدند به وجود آمدند. این سلول ها، دارای پتانسیلی معادل سلول های بنیادی جنینی هستند و محققین امیدوارند با توجه پتانسیل تمایزی بالای آن ها، روزی از آن ها در جایگزینی بافت های آسیب دیده استفاده کنند. برخلاف موفقیت های صورت گرفته، بازبرنامه ریزی سلولی به صورت کاملا کنترل شده نیست و به وسیله فاکتور های مشخصی از جمله مرگ برنامه ریزی شده سلولی محدود می شود. به همین دلیل این محققین به دنبال شناسایی تنظیم کننده های جدیدی برای سلول های بنیادی پرتوان القایی هستند. با توجه به این مطلب، محققین توجه شان را به فاکتورهایی که به وسیله چهار ژن شروع رونویسی تحت تاثیر قرار می گیرند، معطوف کردند. سپس از میان یافته هایشان آن ها فاکتوری را انتخاب کردند که در مرگ برنامه ریزی شده سلول نقش داشت و سطح بیان آن طی دوره بازبرنامه ریزی سلولی متنوع بود. بعد از این فرایند غربالگری، یک مولکول انتخاب شد که نترین-1 بود. نترین-1 پروتئینی است که به طور طبیعی به وسیله بدن ترشح می شود و مانع از مرگ برنامه ریزی شده سلولی می شود. در اولین روزهای بازبرنامه ریزی سلول های موشی، محققین مشاهده کردند که تولید نترین-1 به شدت کاهش می یابد و این امر کارایی فرایند بازبرنامه ریزی را محدود می کند. محققین اضافه کردن مصنوعی نترین-1 را برای جبران کمبود آن در مراحل اولیه بازبرنامه ریزی مورد تست قرار دادند. در این زمان تعداد سلول های بنیادی پرتوان القایی تولید شده از سلول های موشی به شدت افزایش یافت. این مطالعه در مورد انسان نیز صدق می کرد. از دیدگاه درمانی مهم است که ببینیم این تیمار روی کیفیت بازبرنامه ریزی سلولی اثرگذار است یا خیر. آزمایش های متعدد نشان می دهد که تیمار نترین-1 هیچ اثری روی پایداری ژنتیکی سلول های iPS یا توان تمایزی آن ها ندارد. محققین بدنبال تست اثر نترین-1 روی بازبرنامه ریزی انواع سلول ها هستند و می خواهند درک بهتری از عمکلرد این مولکول در فیزیولوژی سلول های بنیادی بدست آورند.

پایان مطلب/