به گزارش بنیان به نقل ازmedicalxpress، محققین دریافته ند که عملکرد سلول های که به عنوان پرستار و پشتیبان تکوین تخمک ها عمل می کنند سریعا بعد از 43 سالگی کاهش می یابد و موجب می شود که تخمک به وسیله هورمون هایی که به طور طبیعی تنها بعد از تخمک گذاری آزاد می شوند، بمباران شود!. نتایج نشان داده است که بازیابی تخمک ها از فولیکول هایی که در مراحل ابتدایی تر فرایند IVF قرار دارند موجب به حداقل رسیدن این خطر می شود و منجر به کیفیت و تعداد بهتر و بیشتر جنین شده و نرخ باروری بالینی را افزایش می دهد. این مطالعه نشان می دهد که چرا شانس موفقیت IVF با افزایش سن کاهش می یابد و این امر نشان می دهد که نرخ موفقیت این فرایند در زنان 38 تا 39 سال 24 درصد است و این مقدار برای زنان بالاتر از 44 سال یک و نیم درصد است. در این مطالعه محققین بافت تولید مثلی اهداکنندگان تخمک جوان(21 تا29 سال)، میان سال(30 تا 37 سال) و بیماران نابارور پیرتر(43 تا47 سال) را مورد بررسی قرار دادند. آن ها مشاهده کردند که سلول های گرانولوزا که به عنوان پشتیبان برای رشد تخمک عمل می کنند در گروه مسن تر در مقایسه به دو گروه دیگر به شدت رشد کمتری داشته و کمتر تکثیر شده است. این بدین دلیل است که سلول های گرانولوزای این زنان گیرنده های سلولی کمتری برای FSH و گیرنده های بیشتری برای LH و پروژسترون دارند. این تغییر حساسیت به هورمون ها نشان می دهد که سلول های گرانولوزا در زنان پیر، بیشتر در معرض خطر شروع لوتئینزاسیون زودرس قرار دارند. این فرایند موجب می شود که بلوغ تخمک ها به خوبی صورت نگیرد و رحم آماده بارداری نباشد. در IVFهای مرسوم، پزشکان قبل از این که هورمون hCG را تزریق کنند، منتظر می مانند که فولیکول ها به اندازه مشخصی برسند، اما در این مطالعه محققین سعی کردند که hCG را زودتر از معمول تزریق کنند یعنی زمانی که اندازه فولیکول 16 میلی متر بود. این در حالی است که در شرایط طبیعی اندازه تخمک 19-21 میلی متر است. نتایج نشان داد که این تخمک هایی که در حالت نارس تر بدست آمدند، تولید تعداد بیشتر تخمک با کیفیت خوب کردند و نرخ موفقیت IVF نیز در آن ها در مقایسه با زنانی که از همان روش مرسوم استفاده می کردند بالاتر است.

پایان مطلب/