به گزارش بنیان به نقل از medicalnewstoday، به منظور انجام بازسازی پریودنتال، مجموعه وقایع ترمیمی باید به صورت توالی های مرتب و برنامه ریزی شده از نظر فضایی و زمانی انجام گیرند، به نحوی که وقایع کلیدی تکوین را شبیه سازی کنند. شماری از روش های برای پیشبرد صحیح و قابل پیش بینی بازسازی پریودنیتوم مورد استفاده قرار گرفته است . اصولا این روش ها بر مبنای استفاده از مواد گرافتی برای جبران استخوان های از دست رفته بدلیل بیماری های پریودنتال صورت می گیرند و از غشاهایی ممانعتی برای هدایت فرایند بازسازی و هم چنین از مولکول های زیست فعال استفاده می کنند. محققین در دانشگاه آدلاید می گویند که اخیرا مفهوم مهندسی بافت با مطالعات و کاربردهای دندانپزشکی ترمیمی ترکیب شده است تا بتواند بافت دهانی از دست رفته یا صدمه دیده را ترمیم کند. موادی که برای ایجاد استراتژی های درمانی موثر و  بر مبنای سلول ها استفاده می شود شامل سلول های پیش ساز چند توان، مولکول های سیگنالینگ و یا سیگنال های مورفوژنیک القایی، داربست ماتریکس خارج سلولی و سیستم انتقالی مناسب است. سلول های بنیادی مزانشیمی کاندیداهای مناسبی به دلیل ویژگی های تکثیری و تمایزی شان گزینه مناسبی برای مهندسی بافت پریودنتال محسوب می شوند و مطالعات گوناگون نشان داده است که این سلول ها از هر منبعی که باشند می توانند در ترمیم بافت پریودنتال موثر باشند.

پایان مطلب/