به گزارش بنیان به نقل ازmedicalxpress، دیافراگم صفحه عضلانی است که با انقباض و انبساط خود شرایط تنفس را فراهم می آورد. هم چنین این صفحه عضلانی در فرایند هایی مانع بلع دخالت دارد و به عنوان سدی بین قفسه سینه و حفره شکمی عمل می کند. آمار نشان می دهد از هر 2500 نوزادی که متولد می شود یک مورد از آن ها دارای منافذی در دیافراگم است که اغلب منجر به مرگ نوزاد می شود. در حال حاضر محققین برای رفع این عارضه از پچ ها یا تکه های مصنوعی استفاده می کنند که به دلیل این که قادر به رشد به همراه نوزاد نیستند به مرور زمان قابلیت و کارایی خود را از دست می دهند و تنفس را با مشکل روبرو می سازند. به همین دلیل محققین شانس خود در درمان این مشکل را با مهندسی بافت امتحان کردند.  در این مطالعه محققین مذکور در انستیتو کارولینسکا، بافت دیافراگم را از رت های دیگر گرفتند و تمام سلول های زنده آن را برداشته و آن را تحت تیمار با مجموعه ای از عوامل شیمیایی قرار دادند. این فرایند موجب می شود که عاملی برای ایجاد واکنش ایمنی وجود نداشته باشد و در عین حال همه بافت پیوندی و ماتریکس خارج سلولی مربوط به بافت نیز حفظ شود و در نتیجه ويژگی های ساختاری و مکانیکی بافت نیز حفظ می شود. زمانی که این دیافراگم مهندسی شده در آزمایشگاه تست شد، در ابتدا کشسانی لازم را برای کشیده شدن یا منقبض شدن طولانی مدت نشان نداد اما زمانی که سلول های بنیادی آلوژن مشتق از مغز استخوان روی آن کشت داده شدند و به جانور پیوند شدند. داربست دیافراگم عملکردی مانند بافت آسیب ندیده را نشان داد. محققین در صدد هستند که این روش را در مورد جانوری بزرگ تر نیز تست کنند و امید براین است که این بافت مهندسی شده بتواند بر مشکلات دیافراگمی در زمان تولد فائق آید و موجبات حیات چنین نوزادانی را فراهم سازد.

پایان مطلب/