به گزارش بنیان به نقل ازmedicalnewstoday، اینک در مطالعه ای جدید محققین ژاپنی توانسته اند گام مهمی را در مهندسی بافت پوست و طب بازساختی بردارند.

پوست اندامی پیچیده با عملکردهای متنوع است و به دلیل همین عملکردها است که مهندسی بافت آن به صورت ساختاری سه بعدی و پیچیده بسیار مشکل است. مطالعات زیادی تاکنون به دنبال ایجاد پوست های مصنوعی بوده اند اما در هیچ کدام از آن ها بافت تولید، اندام های ضمیمه پوست مانند فولیکول های مو و غدد برون ریز را با خود نداشته است. اما در این مطالعه جدید محققین سلول های لثه موش را گرفته و از آن برای تولید بافت پوستی پیچیده و دارای اندام های ضمیمه استفاده کرده اند. برای این منظور محققین از کوکتیلی از مواد شیمیایی استفاده کردند و سلول های لثه موش را به سلول های شبه بنیادی پرتوان القایی بازبرنامه ریزی کردند. سپس آن ها این سلول ها را به صورت اجسام جنینی(embryoid body) در آورده و آن ها را به موشی که سیستم ایمنی اش تضعیف شده بود ایمپلنت کردند. این اجسام جنینی رفته رفته به بافت پوستی پیچیده تمایز یافتند(به روشی که در حالت طبیعی در جنین در حال تکوین اتفاق می افتد). زمانی که این بافت تمایز یافت، آن ها این بافت را از موش ها برداشته و آن ها را به بافت پوستی موش دیگری پیوند کردند. این ایمپلنت ها به طور طبیعی به بافت های جلدی و پوستی تکوین یافتند که اندام های ضمیمه ای مانند فولیکول های مو، غدد برون ریز(مانند غدد چربی و عرق)را داشتند و با بافت پوستی از پیش موجود نیز ارتباط خونی و عصبی برقرار کردند. آن ها رمز موفقیت خود را استفاده از مسیر سیگنالینگ Wnt10b‌می دانند که در کنترل تکوین سلول های بنیادی به بافت چربی، استخوان، پوست و سایر اندام ها دخیل است.

پایان مطلب/