به گزارش بنیان به نقل از medicalxpress، این نشانگر سوخت سلولی یک کمپلکس پروتئینی به نام AMPK است که ورود و خروج انرژی را برای حفظ شرایط سلولی سرپرستی و نظارت می کند. اگر AMPK را به عنوان یک حسگر اتومبیل در نظر بگیریم، این پروتئین قادر خواهد بود تعادل بنزین و گاز را به منظور حفظ انرژی تنظیم کند. در همین راستا، زمانی که منابع غذایی کمی در اختیار سلول باشد، AMPK رشد سلولی را آهسته کرده و متابولیسم آن را تغییر می دهد. با شناسایی این نقش AMPK محققین بر این باورند که به احتمال زیاد این پروتئین نقش مهمی در تکوین سرطان و دیابت دارد. برای روشن شدن نقش تکوینی این پروتئین محققین به بیولوژی سلول های بنیادی روی آوردند. برای شروع، آن ها از تکنولوژی CRISPR برای ویرایش دو جزء بسیار مهم مسیر AMPK در سلول های بنیادی جنینی استفاده کردند. آن ها در ابتدا تفاوتی را مشاهده نکردند اما ماجرا زمانی جالب شد که این سلول ها برای تمایز القا شدند. در حالتی که در شرایط طبیعی، سلول های بنیادی جنینی قادر به تمایز به سه رده اکتودرم، مزودرم و اندودرم هستند اما زمانی که عملکرد مسیر AMPK‌در آن ها مختل شد، دیگر قادر نبودند به طور موثر به اندودرم تمایز یابند و در عوض میزان اکتودرم بیشتری تولید کردند. این اولین مطالعه ای است که نشان می دهد این مسیر متابولیک می تواند برای سلول ها تعیین تکلیف کند که به بیشتر به چه نوع بافتی تمایز یابند. در بخش دیگر این مطالعه، آن ها دریافتند که در سلول هایی که دچار نقص در AMPK هستند، شمار زیادی ژن های مربوط به لیزوزوم سلولی کاهش بیان داشته اند. فقدان لیزوزوم به دلیل فقدان یک فاکتور رونویسی به نام Tfeb است که بیان ژن های لیزوزومی را در زمان گرسنگی فعال می کند و وارد کردن این فاکتور به درون سلول ها منجر به بهبود تکوین و تمایز سلول ها می شود.

پایان مطلب/