به گزارش بنیان به نقل از sciencedaily، توانایی سلول های غضروف بینی به خودنوزایی و سازش پذیری با محیط مفصل  همراه با بیان ژن های HOX است. برخی نواقص غضروفی به سختی ترمیم می شوند و اغلب نیاز به یک جراحی پیچیده و زمان بازتوانی طولانی مدت دارند. یک گزینه درمانی جدید به وسیله این محققین برای مهندسی بافت ارائه شده است : سلول های غضروف بینی می توانند جایگزین سلول های غضروف در بینی شوند. سلول های غضروفی در سپتوم بینی بعد از کشت در محیط دارای ظرفیت متمایزی در ایجاد بافت غضروفی جدید هستند. در این مطالعه حاضر، محققین بیوپسی های کوچکی(6 میلی متر قطر) از سپتوم  بینی بیماران گرفتند و سلول های غضروفی آن ها را جداسازی کردند. آن ها سلول ها راکشت دادند و تکثیر کردند و سپس آن ها را به منظور مهندسی گرافت غضروفی به اندازه 30×40 میلی متر روی داربست بردند. چند هفته بعد آن ها بافت غضروفی آسیب دیده زانوی بیماران را برداشتند و آن را با بافت غضروفی مهندسی ایجاد شده از بینی جایگزین کردند. نتایج بسیار جالب بود و محققین مشاهده کردند که در مدل حیوانی بز، سلول های غضروف بینی ایمپلنت شده قابل مقایسه با پروفایل مفصل زانو بودند؛ حتی اگر که دو نوع سلول منشا متفاوتی داشته باشند. طی تکوین جنینی، سلول های سپتوم بینی از لایه زایای اکتودرم عصبی تکوین می یابند که سیستم عصبی را نیز تشکیل می دهد. قابلیت خودنوزایی این سلول ها را به عدم بیان ژن های هومئوباکس(HOX) نسبت می دهند. در مقابل این ژن های HOX در سلول های غضروف مفصلی که در لایه زایای مزودرمی جنین شکل می گیرند بیان می شوند.

این یافته ها از مطالعات پایه و مطالعات بالینی روی ویژگی های سلول های غضروفی بینی و گرافت های مهندسی شده حاصل از آن ها می تواند راه گشای درمان های بالینی موثری برای آسیب های غضروفی باشد.

پایان مطلب/