به گزارش بنیان به نقل ازmedicalxpress، مطالعه ای که اخیر در دانشگاه میامی صورت گرفته است نشان می دهد که دوزهای پایین نیکوتین می تواند بیش از استفاده زیاد از نیکوتین برای سیستم عضلانی انسان مضر باشد. در این مطالعه پنج ساله محققین اثرات نیکوتین را روی فرایندهای ترمیم زخم و عضلات در انسان مورد بررسی قرار داده اند.

این مطالعه پیشنهاد می کند که اطلاعات بیشماری نیاز است تا بتوانیم جایگزین های سیگار مانند سیگارهای الکترونیک را مفید بدانیم هرچند استفاده از آن ها مورد تایید FDA باشد. این سیگارهای الکترونیک تاکنون به عنوان جایگزین های بی خطر برای سیگار معرفی شده اند اما اثرات استفاده بیش از حد از آن ها تاکنون بررسی نشده است.

موضوع جالب این است که یافته ها نشان می دهد که نیکوتین می تواند در دوزهای پایین مفید باشد. برای مثال، دوزهای پایین نیکوتین تولید کلاژن را افزایش می دهد و ترمیم زخم های پوستی را سرعت می بخشد. این درحالی است که دوزهای بالای این ماده تقریبا بر روی فرایندهای ترمیم زخم و ترمیم عضلات بی تاثیر است. اما تکلیف چیست؟ دوزهای بالای نیکوتین مفید هستند یا دوزهای پایین؟

در واقع همه سلول های بدن به طور مشابه به سطوح نیکوتین پاسخ نمی دهند. برخی به دوزهای پایین و برخی دیگر به دوزهای بالای این ماده پاسخ می دهند.

نتایج استفاده بیش از حد از نیکوتین لزوما یافته های جدیدی نیست. با این وجود، اثرات خاص نیکوتین روی سلول های بنیادی و سیستم عضلانی اسکلتی می تواند یافته ای جدیدی باشد. در واقع سلول های بنیادی برای ترمیم بافتی و ترمیم زخم حیاتی هستند و هرگونه تغییر در عملکرد طبیعی آن ها می تواند این فرایند را تغییر دهد. مستندات زیادی وجود دارد که نشان می دهد بعد از یک شکستگی استخوانی، افراد سیگاری در مقایسه با افراد سالم فرایند بهبود استخوانی بهتر و سریع تری دارند. تئوری های متعددی برای چرایی آن وجود دارد. این محققین براین باورند که نیکوتین به طور معناداری روی پتانسیل تکثیر، مهاجرت و تمایز استخوانی سلول های بنیادی اثر می گذارد. مطالعات نشان می دهد که پروتئینی به نام گیرنده های استیل کولینی نیکوتینی روی سطح سلول های عضلانی اسکلتی وجود دارد که به عنوان واسطه ای برای اثرات نیکوتین روی سلول ها عمل می کند. محققین می گویند که زمانی که گیرنده های استیل کولینی نیکوتینی در معرض نیکوتین قرار می گیرند، روی miRNAها اثر می گذارد و در نتیجه می تواند روی تمایز سلول های بنیادی و در نتیجه فرایند ترمیم اثر بگذارند.

پایان مطلب/