به گزارش بنیان به نقل ازmedicalxpress، سلول های بنیادی القا شده ممکن است این پتانسیل را داشته باشند تا برای درمان عصب های آسیب دیده،  رشد مجدد اندام حرکتی و اندام ها و مدل سازی کامل یک بیماری مختص فرد بیمار مورد استفاده قرار گیرند. با این حال از طریق برنامه ریزی مجدد، این سلول های می توانند ناهنجاری های اپی ژنتیک و ژنتیکی خطرناکی را کسب کنند که روی کیفیت سلول و کاربرد درمانی آن ها تاثیر گذار خواهد بود.

با این حال هرچه که دانسته های ما در مورد بازبرنامه ریزی سلولی افزایش می یابد، چندین متغیر شناخته شده که از جمله آن ها نسبت فاکتورهای بازبرنامه ریزی و محیط بازبرنامه ریزی است که می تواند اثر بزرگی روی کیفیت سلول داشته باشد. اینک محققین دانشگاه Hebrew تعیین کرده اند که فاکتورهای رونویسی خودشان روی راندمان بازبرنامه ریزی و کیفیت سلول های حاصل تاثیر گذار هستند. این محققین نشان داده اند که ترکیب متفاوتی از فاکتورهای بازبرنامه ریزی ممکن است راندمان کمتری نسبت به ترکیب اصلی داشته باشند اما می تواند تولید iPSCهایی با کیفیت بالاتر کنند. کیفیت بحث بسیار مهمی است  و در این جا این که ما 10000 سلول داشته باشیم یا 100000 هزار مهم نیست بلکه کیفیت سلول ها است که مهم است. اگرچه ترکیب اصلی Oct4، Sox2، Klf4 و Myc به طور موثر سلول ها را بازبرنامه ریزی می کنند اما درصد نسبتا زیادی از این سلول ها انحرافات ژنتیکی خطرناکی مانند آنیوپلوئیدی و تریزومی را نشان می دهند که مانع از استفاده این سلول ها در موارد بالینی می شود.

با استفاده از آنالیزهای بیوانفورماتیک محققین ترکیب جدیدی از ژن ها به نام های Sall4، Nanog، Esrrb و Lin28 را طراحی کردند. تقریبا 80% کلونی های Lin28 ایجاد شده از سلول های موشی دارای کیفیت بالایی بودند و دقیق ترین تست های پرتوانی موجود را پشت سر گذاشتند. این در حالی بود که در ترکیب اولیه شناسایی شده به وسیله یاماناکا و همکاران، تنها 20 تا 20درصد این سلول ها که تست های مشابه را پشت سر گذاشتند کیفیت بالایی داشتند. از طرفی این کوکتیل ژنی به Myc که عامل بسیاری از مشکلات ژنتیکی است تکیه نداشت. نکته مهم تر این که  این کوکتیل به تنظیم کننده های اصلی Oct4 و Sox2 که ممکن است به طور غیرطبیعی برخی مناطق ژنوم سلول بالغ را فعال می کنند نیز تکیه نداشت. از طرف دیگر محققین دریافته اند که این سلول های بازبرنامه ریزی شده با ترکیب جدید، دارای رسوب های پروتئین هیستون H2AX در جایگاه هایی مشابه سلول های بنیادی جنینی هستند و این جایگاه H2AX است که پیش بینی کننده کیفیت سلولی است. محققین براین باورند این ویژگی می تواند برای غربالگری سریع کلونی های با کیفیت بالا استفاده شود.

پایان مطلب/