به گزارش بنیان به نقل از medicalxpress، برای درک بهتر نحوه تشکیل لخته خونی، محققین با استفاده از تصویربرداری با میکروسکوپ کانفوکال لخته های خونی که شبکه ای از فیبرهای فیبرین و پلاکت های خونی هستند را مورد آنالیز دقیق تر انجام دادند. فرایند طبیعی انقباض لخته برای جلوگیری از خونریزی در بدن به طور موثر حیاتی است و از طرف دیگر با کاهش اندازه لخته مانع از انسداد می شود و به بهبود زخم ها نیز کمک می کند. مکانیسم فیزیکی انقباض لخته ای مشتق از پلاکت ها در مورد مشکلاتی مانند سکته های ایسکمیک، ترومبوز سیاهرگ های عمقی و حملات قلبی بسیار مهم است و در همه این شرایط، لخته ها جایی قرار گرفته اند که نباید باشند و به نوعی با بلوک کردن جریان خون مانع از خونرسانی به اندام های حیاتی بدن می شوند. شواهد بدست آمده از مطالعات قبلی حاکی از این است که پلاکت ها در بیماران مبتلا به این بیمارها در انقباض لخته ای زیاد کارایی ندارد و به همین دلیل این لخته ها بیشتر به شکل انسدادی در می آیند.

در شرایط طبیعی، انقباض لخته ای خون نقش مهمی را در مهار خونریزی بازی می کند و منجر به عایق شدن و نشت نکردن بهتر می شود. در مطالعه ای این فرایند در سطح تک پلاکت ها محققین دریافتند که پلاکت ها دارای زوایدی به نام فیلوپودیا هستند که به فیبرهای فیبرین می چسبند و آن ها را به سمت خودشان می کشند. پلاکت های فعال خم شده و فیبرهای فیبرینی را با فیلوپودیاهایشان به سمت خودشان می کشند و به نوعی باعث کوتاه شدن این فیبرها می شوند. در واقع در سطح این فیبرها، پلاکت ها رفتاری مانند چنگ زدن به طناب و بالا رفتن از آن را نشان می دهند. برخلاف سایر سیستم های حرکتی سلولی در بافت های دیگر مانند بافت عضلانی که سلول ها در امتداد فیبرها مهاجرت می کنند و یا ماتریکس خارج سلولی را شناسایی می کنند. رفتار حرکتی پلاکت ها در سطح فیبرهای فیبرینی منجر به کوتاه شدن و خم شدن فیبرهایی می شود که پلاکت ها به آن ها چسبیده اند.

درک بهتر از انقباض لخته ای می توانند به رسیدن به مداخلات موثر برای جلوگیری از خونریزی و ترومبوز  کمک کند.

پایان مطلب/