به گزارش بنیان به نقل ازmedicalxpress، یک تیم تحقیقاتی از دانشگاه ماساچوست نشان داده اند که یک زیست ماده ماتریکسی با مقیاس نانو می تواند مورفولوژی سلول کبدی و عملکرد آن را در دستگاه میکروفلوئیدیک برای مدت زمان بسیار بیشتری در مقایسه با دستگاه های مشابه ای که پیش از این گزارش شده بود، حفظ کند.

 این تکنولوژی به محققین این اجازه را می دهد که برای سلول ها سیگنال های ماتریکس خارج سلولی را فراهم آورند که برای نگهداری حالت تمایز یافتگی و هم چنین عملکردهای خاص کبدی مانند تولید اوره و آلبومین مورد نیاز است. این تکنیک جدید ابزار جدید را برای علوم پایه و مطالعات بالینی ارائه می دهد و اجازه ایجاد میکروبافت های کبدی را برای استفاده در دستگاه organ on a chip می دهد و درنتیجه این توانایی را دارد که فیزیولوژی یک بافت کبدی سالم را شبیه سازی کند و هم چنین بیماری های کبدی را مورد بررسی قرار داد.

برای ایجاد این زیست ماده، از تکنیک رسوب گذاری لایه به لایه برای ایجاد این ماتریکس کلاژنی استفاده شد که توانایی حفظ ویژگی تمایزیافتگی سلول های کبدی را داشت.

به نظر می رسد این ماتریکس کلاژنی بسیار نازک با توانایی که در حفظ عملکرد سلول های کبدی برای مدت های طولانی تری در دستگاه های چیپ دارد، بی شک ابزاری مفید را برای ایجاد کبدی با بافت میکرو ارائه می دهد و می تواند فیزیولوژی بافت کبدی مانند ژئومتری فضایی سلول ها و ماتریکس را حفظ کند.

با ایجاد چنین بافت های کبدی دارای عملکرد می توان برهم کنش سلول- ماتریکس خارج سلولی، دارو- بافت کبدی، دارو-دارو  و فرایندهایی مانند سمیت زدایی را به خوبی مورد مطالعه قرار داد.

پایان مطلب/