تاریخ انتشار: ﺳﻪشنبه 19 خرداد 1394
کارآزمایی بالینی استرس مراقبین افراد سرطانی را کاهش می دهد

  کارآزمایی بالینی استرس مراقبین افراد سرطانی را کاهش می دهد

پیوند سلول های بنیادی در درمان بسیاری از سرطان های خونی ضروری هستند اما بیماران بعد از پیوند، مدت زمان طولانی نیاز به مراقبت در منزل دارند. این وظیفه را اغلب یکی از افراد خانواده بیمار به عهده می گیرند.
امتیاز: Article Rating

به گزارش بنیان به نقل ازmedicalxpress، مطالعات قبلی نشان داده است که رفته رفته استرس به طور شدیدی در این افراد مراقب افزایش پیدا می کند و این عمل به طور مستقیم روی خود آن ها و به طور غیر مستقیم روی خود فرد مبتلا به سرطان اثر می گذارد و از کیفیت مراقبت نیز می کاهد. مطالعات کنترلی تصادفی که به وسیله محققین دانشگاه کلرادو صورت گرفته است نشان می دهد که یک مداخله بالینی می تواند با موفقیت استرس افراد مراقب از بیماران سرطانی را که متحمل پیوند سلول های بنیادی شده اند را کاهش دهد.

 صد روز اول بعد از پیوند سلول های بنیادی دوره ای حیاتی برای بیماران است و در این میان نقش مراقبین در حمایت و پشتیبانی بیماران و کمک به سلامت روانی آن ها بسیار ضروری است. این مطالعه 148 بیمار را که متحمل پیوند سلول های خون ساز آلوژنیک شده بودند را به طور رندم به دو گروه تقسیم کردند که 74 نفر از آن ها مورد مداخله و مطالعه روانی(PEPRR) قرار گرفتند و 74 نفر دیگر به طور معمول مورد مراقبت قرار گرفتند. در گروه مورد آزمایش، مراقبین هشت دوره استرس را متحمل شدند و  درک استرس و نتایج فیزیکی آن، تغییر نقش مراقبین و رفتار شناختی آن ها در مدیریت استرس را مورد مطالعه قرار دادند. بعد از این که بیماران پیوند سلول های بنیادی را دریافت کردند، محققین از یک پرسشنامه استفاده کردند تا میزان استرس این مراقبین را در تمام مدت دنبال کنند. هم چنین محققین میزان افسردگی و نگرانی مراقبین را با استفاده از پرسشنامه های معتبر دیگر ارزیابی کردند. چیزی که طبیعی است این است که همه مراقبین در بدو ورود به بیمارستان دارای استرس افزایش یافته بودند. با گذشت زمان در گروهی که بیماران به طور معمول مورد سلول درمانی قرار گرفته بودند به طور معمول استرس افزایش یافت اما در گروهی که تحت PEPRR قرار گرفته بودند این استرس کاهش یافت. نتایج پرسشنامه نشان داد که حتی سه ماه بعد از سلول درمانی نیز مراقبینی که تحت PEPRR قرار گرفتند میزان استرس در آن ها حتی از میانگین جمعیت های طبیعی جامعه نیز کمتر شد. در انتهای مطالعه، میانگین استرس در گروه PEPRR به طور معناداری کمتر از گروه معمولی بود. محققین می گویند که ما مشاهده کردیم که مداخله امیدوار کننده برای مراقبین بیماران سرطانی در شرایط پر استرس می تواند به کاهش استرس در آن ها منجر شود و این امر به نوبه خود به افزایش روحیه بیماران سلول درمانی شده می انجامد.

پایان مطلب/

ثبت امتیاز
نظرات
در حال حاضر هیچ نظری ثبت نشده است. شما می توانید اولین نفری باشید که نظر می دهید.
ارسال نظر جدید

تصویر امنیتی
کد امنیتی را وارد نمایید:

کلیدواژه
کلیدواژه