به گزارش بنیان به نقل ازmedicalxpress، این مطالعه با بودجه ای یک میلیون دلاری و با همکاری دانشگاه های Emory، پنسیلوانیا و Northwestern صورت گرفته است. چشم انداز این مطالعه درمان اختلالاتی مانند نارسایی قلبی مزمن، انفارکته میوکاردی حاد و بیماری های شریان های محیطی است. نارسایی قلبی مزمن رمانی رخ می دهد که کسر خروجی قلب رو به کاهش می نهد. در این حالت برای این که کمبود جریان رفع شود، قلب ناچار به انجام کار اضافه می شود اما عضلات قلبی به درستی عمل نمی کنند. اما آن چه مهم است این است که کاردیومیوسیت ها زنده باقی می مانند. در واقع این سلول های قلبی کاملا زنده هستند اما بنابه دلایلی به حالتت خفته در می آیند. این امر چیزی است که سلول درمانی هدف در نشان دادن آن دارد. محققین در CardioCell سلول های بنیادی آلوژن را به صورت درون سیاهرگی تزریق کردند. این سلول ها تمایل به رفتن به اندام های ذخیره ای مانند طحال و کبد دارند و در این اندام ها باقی می مانند تا قلب سیگنال هایی(سیتوکین ها) را برای آزادسازی این سلول های بنیادی می فرستند. در مطالعات پیش درمانگاهی این محققین دریافتند که این سلول های بنیادی به کاردیومیوست ها تبدیل نمی شوند اما در عوض سیتوکین ها و فاکتورهای رشد مختلفی را ترشح می کنند که پتانسیل کمک کردن به ترمیم قلب را دارند. این محققین تصور می کنند که سلول های بنیادی با کاردیومیوسیت ها برهمکنش می دهند و آن ها یک مکانیسم  homing را در پیش می گیرند و سپس به جایگاه آسیب می روند. سلول های بنیادی به طور بالقوه فاکتورهای رشد مختلفی را آزاد می کنند که به کمک می کنند که سلول های باقی مانده و زنده بتوانند عملکرد خود را از سر بگیرند.

پایان مطلب/