به گزارش بنیان به نقل از medicalxpress، بیش از 90 درصد مرگ های سرطانی بدلیل متاستاز است و هر چیزی که بتواند این فرایند را مختل کند می تواند به بهبود بیماران کمک کند. اما محققین جان هاپکینز در حال مطالعه دقیق وقایع سلولی مربوط به متاستاز، فرایند سیگنالینگ جدیدی را کشف کردند. آن ها دریافتند که اندازه کلی تومور اولیه نیست که منجر به پراکنش سلول های سرطانی می شود بلکه این که سلول ها درون تومور چگونه به هم متصل شده اند عاملی است که  روی فرایند تجزیه شدن و کنده شدن و مهاجرت آن ها اثر می گذارد. این محققین دریافته اند که در سطح پایه، این تراکم سلول ها است که موجب شروع متاستاز می شود. محققین می گویند که این فرایند مانند این است که شما در یک رستوران بسیار شلوغ منتظر خالی شدن میز باشید اما به شما اعلام شود که قادر به ارائه خدمات به شما نیستند و بهتر است شما در جای دیگری به صرف غذا بپردازید.

با مطالعه سلول های توموری در محیط سه بعدی محققین توانستند بافت انسانی را شبیه سازی کنند و این پیام را شناسایی کنند و دریابند که چگونه این پیام متاستاز و جابه جایی شروع می شود. آن ها کشف کردند که دو نوع سلول سرطانی هستند که در جایگاه تومور تولید مثل و تکثیر بیشتری دارند و جمعیت بیشتری را تولید می کنند. این سلول ها پروتئین های ترشحی خاصی را ترشح می کنند که مهاجرت سلولی را ترغیب می کند. این پروتئین ها اینترلوکین 6 و 8 هستند. به نظر می رسد که اینترلوکین8 و اینترلوکین 6 پیامی را به سلول های سرطانی منتقل می کنند و به آن ها می گویند که از ناحیه پرتراکم تومور اولیه تغییر مکان بدهند. در مطالعات جانوری،  مشاهده شد که استفاده از دو دارو که در حال حاضر در بازار وجود دارند(Tocilizumab و Reparaxin) گیرنده های موجود روی سلول های سرطانی برای گرفتن این پیام ها را بلوک می کنند. داروی Tocilizumab برای درمان روماتوئید آرتریت و هم چنین برخی موارد سرطان تخمدان مورد تایید قرار گرفته است و داروی Reparaxin یک درمان احتمالی برای سرطان سینه است. در طی یک دوره هشت هفته ای، محققین این دو دارو را با یکدیگر تست کردند و مشاهده کردند که رشد تومور اولیه متوقف نشد اما پراکنش و متاستاز سلول های سرطانی به طور قابل ملاحظه ای کاهش یافت.

پایان مطلب/