به گزارش بنیان به نقل از medicalxpress، چربی های غذایی به لپیدهایی تبدیل می شوند که غشاهای پیرامون سلول های زنده را در بر می گیرند. نوع چربی که فرد مصرف می کند تعیین می کند که سلول های بنیادی فرد به استخوان یا چربی تبدیل شود. چربی های مورد مصرف ما مانند کلسترول، چربی های غیر اشباع و روغن ماهی خیلی سریع روی غشاهای سلولی ما اثر می گذارند و شدیدا ترکیب و عملکرد این غشاها را تحت تاثیر قرار می دهند. برای تست این فرضیه دکتر کاندیس لونتال و همکارانش در دانشگاه تگزاس محتوای لیپیدی سلول های بنیادی مزانشیمی را زمانی که آن ها به سلول های استخوانی یا سلول های چربی تبدیل می شوند، اندازه گیری کردند. آن ها دریافتند که غشای سلول های استخوانی ترکیب منحصربفردی دارند که از اجزای خاص آن می توان به چربی امگا 3 غیر اشباع اشاره کرد. این چربی که آن را DHA نیز می نامند به وفور در روغن ماهی نیز وجود دارد(یک مکمل غذایی شایع). مهم تر این که، آن ها دریافتند اضافه کردن چربی های روغن ماهی به سلول های بنیادی مزانشیمی موجب تبدیل شدن آن ها به استئوبلاست(نه آدیپوسیت) می شود. این مطالعه پایه نشان می دهد که چرا مصرف روغن ماهی برای افرادی که دچار استئوپورز هستند، مفید است. مهم تر این که، این مطالعه ممکن است دیدگاه هایی را در مورد بسیاری از ارتباطات موجد بین چربی های غذایی و نتایج بالینی( مثلا اثر روی قلب) ارائه دهد.

بررسی های این مطالعه مکانیسم عمومی را معرفی می کند که به موجب آن چربی های غذایی از طریق بازآرایی لیپیدوم های غشایی روی فیزیولوژی سلولی اثر می گذارند.

پایان مطلب/