به گزارش بنیان به نقل از medicalxpress، در کار با دو داروی آنتی بادی که سالانه برای هزاران زن مبتلا به سرطان سینه مورد استفاده قرار می گیرند، محققین A*STAR نشان داده اند که احتمال تغییر این عوامل که به طور طبیعی در جریان خون وجود دارند به اشکال جایگزینی که ممکن است به نحو بهتری به درون بافت ها مجتمع شوند وجود دارد. این امر موجب کاهش عوارض جانبی استفاده از این درمان ها می شود، دوز مورد نیاز را کاهش می دهد و منجر به پایین آمدن هزینه درمان می شود.

آنتی بادی ها که آن ها را تحت عنوان ایمنوگلوبین ها نیز می شناسند دارای پنج ایزوتایپ مختلف عمده به نام های IgA، IgD، IgE، IgG و IgM هستند. اغلب داروهای آنتی بادی درمانی به صورت ایزوتایپ IgG هستند که در جریان خون وجود دارد. محققین A*STAR به سرپرستی دکتر گان نشان داده اند که می توان آنتی بادی های IgG را به ایزوتایپ های دیگری بازآرایی کرد که تخصصی تر عمل می کنند. با این هدف، آن ها دو داروی آنتی بادی trastuzumab و pertuzumab که تحت برندهای هرسپتین و پرجتا در بازار وجود دارند را به طور انتخابی به گیرنده فاکتور رشد اپی درمانی انسانی 2(HER2) متصل کردند. این گیرنده در تقریبا 20 درصد موارد سرطان سینه دخیل است. آن ها این آنتی بادی های IgG را به همه پنج ایزوتیپ و چهار زیرنوع انسانی تبدیل کردند و به ارزیابی این پرداختند که این تغییر چه اثری روی تولید دارو و هدف قرار دادن HER2 می گذارد. ورژن های IgD این داروهای آنتی بادی، در هدف قرار دادن HER2 کارایی کمتری داشتند اما ورژن های IgE و IgA بسیار موثر در درمان نشان داده اند. یافته های این مطالعه نشان می دهد که می توان داروهای مبتنی بر آنتی بادی را مورد دستکاری قرار داده و بدین ترتیب اختصاصی بودن آن ها و در نتیجه کارایی آن ها را افزایش داد.

پایان مطلب/