به گزارش بنیان به نقل از medicalxpress، قلب بالغ نمی تواند خودش را بعد از آسیب بازسازی کند و مرگ سلول های عضلانی قلب موسوم به کاردیومیوسیت ها منجر به تضعیف برگشت ناپذیر قلب و محدود شدن فرایند پمپاژ خون می شود.

محققین با فوکوس روی پیوند سلول های بنیادی به منظور جایگزین کردن کاردیومیوسیت ها و ریکاوری عملکرد قلبی سعی در ترمیم قلب داشته اند اما مطالعات نشان داده اند که سلول های بنیادی ایمپلنت شده به سختی در قلب زنده می مانند و قادر به تمایز موثر به عضلات آسیب دیده نیستند. از طرف دیگر زمانی هم که سلول های بنیادی قبل از ایمپلنت شدن به کاردیومیوسیت ها تمایز می یابند، عملکرد قلبی را بهبود می بخشند اما  از آن جایی که قادر به انقباض همزمان نیستند منجر به ایجاد آریتمی ها یا ضربان های نامنظم قلبی می شوند که کشنده است.

تیمی از محققین دانشگاه کلمبیا به سرپرستی پروفسور گوردانا وونجاک-نوواکویچ یک رویکرد جدید را برای بازسازی قلب های آسیب دیده ارائه کرده است که شامل استفاده از وزیکول های خارج سلولی ترشح شده بوسیله کاردیومیوسیت ها است. به عقیده این محقق، تولید کاردیومیوسیت ها از سلول های بنیادی پرتوان انسانی می تواند منبع قوی و نامحدودی از میکرو وزیکول های درمانی را برای درمان موثر و بی خطر قلب فراهم کند. این میکرو وزیکول ها که به راحتی قابل جداسازی هستند حاوی مولکول های زیست فعالی مانند میکروRNA هستند و می توان آن ها را برای استفاده های بلند مدت ذخیره سازی کرد. این میکرو RNAها بیشتر از نوع رگزا و قلب زا هستند. از دیگر مزیت های این میکرو وزیکول های مشتق از کاردیومیوسیت های تمایز یافته از سلول های بنیادی حل مشکل رد پیوند مربوط به سلول های پیوندی است.

پایان مطلب/