تیمی از محققین ژاپنی در دانشگاه کانازاوا اثر استئوپونتین را روی همانندسازی ویروس هپاتیت C و پیام رسانی اینترفرون در سلول های بنیادی سرطانی نشان داد. یافته های این پژوهش هدف درمانی جدیدی را برای درمان کارسینومای هپاتوسلولار ارائه کرده است.

محققین در انستیتو کارولینسکا پروتئینی را شناسایی کرده اند که هویت و ویژگی های تهاجمی سلول های سرطان سینه را تعیین می کند. یافته های آن ها در این زمینه می تواند منجر به ایجاد درمان های جدید و استراتژی های تشخیصی جدید برای هدف قرار دادن تهاجم و متاستاز سرطان سینه شود.

محققین راهی را برای رشد بافت قلبی انسانی ارائه کرده اند که می تواند مدلی برای دهلیزهای قلبی باشد.

دیابت می تواند زخم هایی را ایجاد کند که ترمیم آن ها به خودی خود مشکل است و 14 تا 24 درصد دیابتی ها این زخم ها را در انگشتان و پاهایشان تجربه می کنند. محققین دانشگاه Purdue کفی کفشی را تولید کرده اند که می تواند موجب بهبودی بهتر و سریع تر زخم های دیابتی شود.

سلول های افراد مبتلا به بیماری پیری زودرس می توانند به کمک تکنولوژی سلول های بنیادی جوان تر شوند.

اولین نتیجه ی مثبت از ژن درمانی در دنیا مربوط به درمان نوعی نابینایی مادرزادی به نام کورودرمیا می باشد که بصورت گزارشی در مجله ی Nature Medicine به چاپ رسید.

هیچ درمان تایید شده ای برای معتادین به کوکایین یافت نشده است. استفاده ی مداوم از این ماده ی مخدر می تواند حساسیت فرد را به مصرف دارو کاهش داده و سبب افزایش نیاز مصرف کننده به استفاده از دارو شود به این روند اعتیاد گفته می شود. ممکن است اعتیاد فرد معتاد در صورتی که پس از ترک در معرض مواد مخدر قرار بگیرد بازگردد.

محققان در زمینه ی بیماری های کودکان که بر روی بیماری آنمی فانکونی (FA) مطالعه می کنند روشی را یافتند که می توانند بوسیله ی آن سیگنال های غیرطبیعی ای را که از بیماری ها می رسد کنترل نمایند. اثبات این مفهوم که از مدل های حیوانی و سلول های بنیادی انسانی بدست می آید می تواند به یافتن درمانی بهتر برای کودکانی که به بیماری های نادر مادرزادی مبتلا می باشند کمک کند.

اولین سلول درمانی موفقیت آمیز برای آسیب های ترومایی مغز در هند بوسیله محققین در بیمارستان BGS Global انجام گرفته است.

درمان های ترکیبی پتانسیل افزایش بقای بیماران سرطانی از جمله سرطان ملانوما را دارند.

تیمی از محققین دانشگاه پلی تکنیک مادرید یک درمان خلاقانه را برای ترمیم بافت های مغزی آسیب دیده ارائه کرده اند. این درمان شامل ایمپلنت کردن سلول های بنیادی کپوسله شده درون یک زیست ماده بی خطر و زیست سازگار به نام سیلک فیبروئین است. ایمپلنت کردن این مجموع به موش هایی که برای سکته مغزی مدل شده بودند موجب ریکاوری عملکردی آن ها شده است.

در حال حاضر درمانی برای اسکلروزیس جانبی آمیوتروفیک(ALS) که یک بیماری تحلیل برنده عصبی و حرکتی است وجود ندارند و سالانه تنها نزدیک به 6 هزار نفر در آمریکا به این بیماری مبتلا می شوند.

اگرچه مدت زمان زیادی است که مشخص شده است که موتاسیون ها در ژنی به نام NPM1 نقش مهمی را در ایجاد لوکمیای میلوئید حاد بازی می کند اما تاکنون کسی نشان نداده است که اشکال طبیعی و جهش یافته پروتئین NPM1‌ عمل می کنند.

بیماری پارکینسون، یک اختلال حرکتی پیشرونده مربوط به تخریب عصبی است که منجر به مرگ نورون های دوپامینی می شود.

محققین دانشگاه UCLA، فاکتور پروتئینی جدیدی را شناسایی کرده اند که در توانایی مهاجرتی سلول های فیبروبلاستی به سمت زخم نقش دارد و در فرایند ترمیم زخم مشارکت می کند. نتایج این مطالعه می تواند به محققین کمک کند که مانع از این امر شوند که سلول های سرطانی با استفاده از چنین مکانیسمی در بدن حرکت کنند و پراکنده شوند.