به گزارش بنیان به نقل از medicalxpress، کشت اندام ها و بافت های از سلول های فرد بیمار یکی از پیشرفته ترین روش های ترمیمی است که می تواند مشکل رد پیوند را حل کند. با این حال، یافتن یک چارچوب مناسب یا بستر برای رشد سلول ها روی آن، چالش بزرگی به حساب می آید. مواد این بسترها نباید غیرسمی و الاستیک باشند و نباید به وسیله بدن رد شوند و رشد سلولی را نیز حمایت کنند. گروهی از محققین در دانشگاه MIPT روی مهندسی بافت قلبی کار می کنند. این گروه موفق شده بودند که بافت های قلبی کاملا عملکردی را کشت دهند که قادر به انقباض و هدایت امواج تحریکی از سلول هایی به نام کاردیومیوسیت بودند. پیش از این محققین از نانوالیاف پلی مری سینتتیک استفاده می کردند اما اخیرا تصمیم گرفته اند مواد دیگری را استفاده کنند که فیبرهای الکتروریسی شده spidroin بودند که ماده سازنده تارهای عنکبوتی است. تارهای دام عنکبوتی به طور باورنکردنی سبک و بادوام هستند. آن ها پنج برابر از استیل قوی تر هستند، دو برابر الاستیک تر از نایلون هستند و قادر به کش آمدن تا یک سوم طول خودشان هستند. ساختار مولکول های Spidroin که دام های عنکبوتی را می سازد مشابه پروتئین ابریشم(فیبروئین) است اما از آن بادوام تر است. محققین به طور طبیعی از ماتریکس فیبرهای Spidroin برای رشد ایمپلنت هایی مانند استخوان، تاندون و غضروف استفاده خواهند کرد. این  محققین تصمیم گرفتند که بدانند آیا بستر Spidroin مشتق از سلول های مخمری مهندسی ژنتیک شده می توانند برای رشد سلول های قلبی استفاده شوند یا خیر. برای این منظور، آن ها کاردیومیوسیت های نوزاد رت جداسازی شده را روی ماتریکس های فیبری کشت دادند. طی مطالعه، محققین رشد سلول ها را مونیتور کردند و انقباض پذیری آن ها و توانایی آن ها در هدایت پالس الکتریکی را تست کردند. مشاهده این  سلول ها با استفاده از میکروسکوپ فلورسنس نشان داد که ظرف سه تا پنج روز، لایه ای سلولی روی بستر شکل گرفت که قادر به انقباض همزمان و هدایت پالس های الکتریکی مشابه بافت قلبی زنده هستند. سلول های بافت قلبی با موفقیت به بستر Spidroin نوترکیب می چسبند، آن رشد می کنند و لایه هایی را تشکیل می دهد و کاملا دارای عملکرد هستند که بدین معنی است که می توانند هماهنگ با هم منقبض شوند.

پایان مطلب/