به گزارش بنیان به نقل ازmedicalxpress، این عدم کارایی تاحدی به مقاومت ناکافی سلول های بنیادی پیوند شده به استرس اکسیداتیو و التهابی در جایگاه آسیب بستگی دارد. در مطالعه حاضر محققین چینی نقش حیاتی سطوح آنتی اکسیدانی سلول های بنیادی مزانشیمی بند ناف انسانی(hUCMSCs) و توانایی ضد استرسی  آن ها را علیه سمیت لیپوپلی ساکارید/ H2O2 و هم چنین کارایی درمانی آن ها را در مدل جانوری نارسایی حاد کبدی نشان دادند. این سلول ها این عمل را با القای D-گالاکتوزآمین/لیپوپلی ساکارید انجام می دهند. نتایج نشان می دهد که تیمارهای آنتی و پرواکسیدانی به طور دراماتیکی روی بقا، آپوپتوز و تولیدگونه های اکسیژن فعال(ROS) سلول های بنیادی مزانشیمی بند ناف انسانی و از طریق مسیر MAPK-PKc-Nrf2تاثیر می گذارند. مطالعه نشان داد که این سلول ها عملکردهای کبدی را بهبود می بخشند و ترمیم کبدی را افزایش می بخشند. این اثرات احتمالا به دلیل homing افزایش یافته سلول های بنیادی، تکثیر افزایش یافته، آپوپتوز کاهش یافته و ترشح تقویت شده فاکتور رشد هپاتوسیتی(HGF) تحت استرس اکسیداتیو کبدی است. به طور کلی، ارزیابی سطوح انتی اکسیدانی سلول های بنیادی مزانشیمی بند ناف انسانی می تواند ظرفیت ترمیم بافت کبدی را افزایش دهد.

پایان مطلب/