به گزارش بنیان به نقل از ژورنال Stem cell، این ویژگی های گفته شده به مراتب با کشت سلول های بنیادی مزانشیمی انسانی در تراکم های مختلف از محیط کشت نشان داده شده است. محققین در دانشگاه ایالتی فلوریدا هدف خود از این مطالعه را بررسی پروفایل متابولیک زیرجمعیت های مختلف سلول های بنیادی مزانشیمی انسانی عنوان کرده اند. آن ها این فرضیه را با تست زیرجمعیت های کلون زای سلول های بنیادی مزانشیمی انسانی که به ترتیب به صورت انتخابی در جمعیت های پرتراکم و کم تراکم کشت داده شده بودند، ارزیابی کردند. سلول در شرایط کم تراکم و پرتراکم بیان افزایش یافته ای از CD146 را نشان دادند. پروفایل متابولیک کلی به وسیله کروماتوگرافی و اسپکتروفتومتری عصاره های سلول تفاوت واضحی را بین کشت های کم تراکم و پر تراکم و تفاوت های وابسته به تراکم در گلیکولیز و چرخه کربس نشان داد. هم چنین نشان داده است که این دو نوع کشت با توجه به تفاوت در تراکم، تفاوت هایی را در گلیکولیز و فسفریلاسیون اکسیداتیو برای تولید ATP و هم چنین متابولیسم گلوتامین نشان می دهد. هم چنین این مطالعه نشان می دهد که فسفریلاسیون اکسیداتیو فعال برای تکثیر در کشت های کم تراکم نیاز نیست اما این فرایند پیری را در کشت های پرتراکم افزایش می دهد. مجموعا این مطالب نشان می دهد که هتروژنی در کشت سلول های بنیادی مزانشیمی انسانی در سطح متابولیسم اولیه وجود دارد. این ویژگی های متابولیک زیر جمعیت های کلون زا، روش جدیدی را برای بهینه سازی تکثیر سلول های بنیادی مزانشیمی انسانی پیشنهاد می کند.

پایان مطلب/