به گزارش بنیان به نقل ازmedicalxpress، یافته های این مطالعه تاکید می کند که چگونه میکروبیوم روده ای در پاسخ به آسیب به طور موضعی و موقت تغییر می کنند و به فرایند ترمیم کمک می کند. به نظر می رسد که برخی از این میکروب ها می توانند به عنوان درمانی برای برخی بیماری ها مانند بیماری های روده ای التهابی فعال شوند.

در این مطالعه محققین نمونه هایی از DNAی بافت کولون موشی را بعد از این که دچار بیوپسی کولون شدند جداسازی کردند. آن ها این نمونه های را مورد غربالگری های DNA قرار دادند. این شرایط مانند شرایط ریکاوری بعد از جنگل های سوخته است. در این جنگل ها زمانی که درخت ها می سوزند، برخی بوته ها و گیاهچه ها می رویند که می توانند در نهایت منجر به ایجاد جنگل بالغ شوند. به طور مشابه، در روده آسیب دیده نیز انواع خاصی از باکتری ها وجود دارند که می توانند به فرایند ترمیم زخم کمک کنند. محققین دانشگاه Emory می گویند میکروب ها در کولون از سلول های پوشاننده کولون با لایه ای از موکوس جدا می شوند. روش های بیوپسی برداری این سد را برداشته و زخم کوچکی را در روده ایجاد می کنند. محیط زخم، محیطی هیپوکسی است و این امر رشد باکتری Akkermansia muciniphila و چندین نوع باکتری دیگر را تحریک می کند. به نظر می رسد که این شرایط هیپوکسی نتیجه ورود نوتروفیل ها به آسیب باشد که اکسیژن را مصرف می کند. سطح این باکتری ها دو تا چهار روز بعد از این نمونه گیری افزایش می یابد و سپس ناپدید می شوند. این باکتری های پروبیوتیک مانند آن هایی که در ماست وجود دارند موجب بهبود روده و زخم های روده ای می شوند.

پایان مطلب/