به گزارش بنیان به نقل از medicalnewtoday، در این مطالعه، محققین از رینوویروس ها استفاده کردند که مسئول بسیاری از موارد سرماخوردگی هستند.  هم چنین آن ها از وکتورهایی به نام لنتی ویروس ها برای انتقال ژن جدید به سلول های انسانی کشت شده استفاده کردند. این ژن سلول ها را در جهت سنتز آنتی بادی هایی که با گیرنده سلول انسانی(ICAM-1) متصل می کند و رینوویروس ها به آن نیاز دارند، هدایت می کند. با آنتی بادی هایی که این جایگاه ها را به انحصار خود در می آورند، ویروس ها نمی تواند به سلول وارد شوند و در نتیجه ویروس پراکنده نمی شود. این روش، شکلی واقعی از واکسیناسیون سلولی را ارائه می دهد. از آن جایی که این سیستم انتقالی نمی تواند به 100 درصد سلول ها برسد، محصول نهایی مخلوطی از سلول های مهندسی شده و غیر مهندسی شده خواهد بود. در ادامه سلول ها رینوویروس ها را به این جمعیت های سلولی اضافه کردند و منتظر ماندند تا ببینند چه اتفاقی می افتد. طیف وسیعی از سلول ها ظرف دو روز مردند. در ظروفی که تنها سلول های مهندسی نشده بود، جمعیت هیچ گاه ریکاوری نشد اما در مورد جمعیتی که مخلوط سلول های مهندسی شده و مهندسی نشده بود، یک مرگ و میر اولیه وجود داشت اما تعداد آن ها خیلی زود ریکاوری شد. بعد از 125 ساعت، این جمعیت سلولی تقریبا به سطح اولیه و معادل سلول های کنترل(سالم) بازگشت. محققین این فرایند را مصداقی برای نظریه داروین می دانند که بقا را مختص سازش پذیرترین موجودات می داند. آن ها معتقدند که سلول های بدون حفاظت آنتی بادی می میرند و سلول هایی که دارای پشتیبانی آنتی بادی هستند زنده مانده، تکثیر می کنند و ژن محافظتت کننده را به سلول های جدید منتقل می کنند.

محققین این تکنیک را علیه HIV تست کردند. در فرد آلوده به این ویروس، همه سوش های ویروس HIV باید با گیرنده سطح سلولی CD4‌متصل شوند. در نتیجه محققین آنتی بادی هایی را جست و جو کردند که بتوانند این گیرنده را روی سطح سلول هایی ایمنی که به طور طبیعی بوسیله HIV‌کشته می شوند، حفظ کنند. با کشف این آنتی بادی آن ها از روش ذکر شده در بالا استفاده کردند و مشاهده کردند که آنتی بادی به طور موثری از ورود ویروس به سلول ها جلوگیری می کند.

پایان مطلب/