به گزارش بنیان به نقل از medicalnewstoday، این رویکرد اولین بار است که در انسان تست شده است. فاز یک این مطالعه بالینی شامل استفاده از بیماران مبتلا به نوعی بیماری نقص ایمنی ترکیبی شدید(SCID) موسوم به بیماری پسر حبابی(bubble boy disease) بوده است که یک اختلال ژنتیکی است که تکوین طبیعی سلول های ایمنی را مختل می کند و افراد را به آلودگی هایی که در شرایط عادی برای انسان خطرناک نیستند، آسیب پذیر می کند. بیماران مبتلا به SCID برای درمان این مشکل معمولا بعد از دوره های شیمی درمانی و پرتودرمانی به منظور پاکسازی سلول های خونی اولیه شان، متحمل پیوند سلول های بنیادی/پیش ساز خون ساز می شوند تا سیستم ایمنی شان تقویت شود اما به دلیل این که این سلول های بنیادی نمی توانند در طولانی مدت جایگزین سلول های بنیادی بیمار شوند، اثر آن ها طولانی مدت نیست. ضمن این که استفاده از شیمی درمانی و پرتودرمانی خود با عوارض شدیدی برای بیماران همراه است.

در این مطالعه جدید، محققین در انستیتو اروینگ وایزمن، روش های مختلف را برای برداشتن سلول های بنیادی ناقص تست کردند اما موثرترین روش  شامل استفاده از یک آنتی بادی به نام CD117 بود که یک مارکر سطح سلولی است که روی سلول های بنیادی خونی و ایمنی مشاهده می شود. پیش از این آن ها در مطالعات موشی نشان داده بودند که این آنتی بادی می تواند برای بلوک کردن فاکتور حیاتی سلول های بنیادی که به گیرنده CD117 متصل می شود، استفاده شود. پیش از این مشخص شده بود که این متصل شدن برای زنده نگه داشتن سلول های بنیادی خونی ضروری است و استفاده از این آنتی بادی می تواند اغلب سلول های بنیادی خونی را حذف کند و راه را برای ساکن شدن سلول های بنیادی اهدایی در مغز استخوان باز کند. نتایج اولیه مطالعه بالینی در انسان نتایج امیدوار کننده مشابه با مطالعه موشی نشان داد و آنتی بادی به طور موثری سلول های بنیادی از نظر ژنتیکی ناقص را حذف کرد. 9 و 6 ماه بعد از درمان، دو شرکت کننده در این مطالعه شواهدی را نشان دادند که سلول های بنیادی اهدایی وارد مغز استخوان شده و سلول های ایمنی سالمی را تولید کردند. نتایج این مطالعه در مورد دو کودک مبتلا به بیماری پسر حبابی بسیار امیدوار کننده بوده است و محققین امیدوارند که بتوانند از این رویکرد برای درمان سرطان یا بیماری های اتوایمن نیز استفاده کنند.

پایان مطلب/