به گزارش بنیان به نقل از medicalxpress، در سال 2003 بود که دکتر مکس ویچا و همکارانش کشف کرده اند که شمار اندکی از سلول های توموری موسوم به سلول های بنیادی سرطانی مسئول اصلی رشد و متاستاز سرطان هستند و با کشتن و از بین بردن آن ها می توان به درمان سرطان امیدوار بود. اما در ادامه محققین دریافتند که سرطان نوعی انعطاف پذیری بالا دارد و از هر روشی برای درمان آن وارد شوید، راه حل دیگری را برای رشد و بقا پیدا می کند. در واقع این پلاستیسیتی منجر به دو ویژگی کلیدی سرطان می شود: تکثیر و پراکنش.

محققین یکی از دلایل مقاومت سلول های بنیادی سرطانی را نوع متابولیسم آن ها می دانند. سلول ها انرژی را از طریق میتوکندری کسب می کنند که به اکسیژن و گلوکز بستگی دارد. سلول های بنیادی سرطانی در حالت خفته از گلوکز به عنوان منبع انرژی استفاده می کنند و در وضعیت تکثیر شوندگی یا فعال از اکسیژن استفاده می کنند. بنابراین محققین سعی دارند که از هر دو روش متابولیسم سلول های بنیادی سرطانی را هدف قرار دهند. آن ها از دارویی استفاده کردند که برای درمان آرتریت استفاده می شود و می تواند میتوکندری را بلوک کند و به نوعی مسیر مصرف گلوکز را در آن ها بلوک کند. تست این دارو در موش های مدل شده برای سرطان سینه نشان داد که این دارو قادر به ناک اوت کردن سلول های بنیادی است. در واقع می توان به جای استفاده از مواد شیمیایی سمی(شیمی درمانی) برای کشتن سلول های سرطانی می توان متابولیسم آن ها را هدف قرار داد و سلول های سرطانی را کشت. از آن جایی که سیستم ایمنی نیز بوسیله متابولیسم تنظیم می شود، این پیشنهاد می کند که می توان از درمان های ضد سلول های بنیادی سرطانی و ایمنی درمانی در ترکیب با یکدیگر استفاده کرد.

پایان مطلب/