کاهش توانایی قلب در پمپ کردن خون می تواند منجر به ضربان های نامنظم(آریتمی)، لخته شدن خون، نارسایی قلب یا مرگ ناگهانی قلبی شود. در حالی که فاکتورهای متعددی در بروز کاردیومیوپاتی اتساعی دخیل هستند، به نظر می رسد که یک سوم موارد این عارضه ارثی باشد.

محققین در انستیتو فرانسیس کریک دریافته اند که جایگاه آستروسیت ها در مغز و طناب نخاعی ممکن است روی نقش آن ها در حفظ سیستم عصبی بدن تاثیرگذار باشد.

پژوهشی جدید در دانشگاه Oregon برای اولین بار وجود آستروسیت ها را در مغز گورخرماهی نشان داده است؛ سلول هایی که نقش حیاتی در سازماندهی و عملکرد مغز بازی می کنند.

نتایج یک کارآزمایی بالینی در انستیتو Vinmec نشان داده است که ترکیب سلول درمانی و مداخلات آموزشی می تواند به طور قابل توجهی به کودکان مبتلا به اختلالات طیف اوتیسم کمک کند.

کاردیومیوپاتی اتساعی(DCM) دلیل اصلی نارسایی قلبی است که از هر 250 نفر یک نفر را تحت تاثیر قرار می دهد. این بیماری با افزایش اندازه بطن چپ مشخص می شود و عضله قلبی کشیده شده قادر به پمپ کردن موثر خون نیست و فرد با مشکلاتی مانند ضربان نامنظم قلب، مشکلات دریچه های قلبی و نهایتا نارسایی های قلبی مواجه می شود.

اخیرا پژوهشگران دانشگاه کوئین ماری لندن مولکولی را کشف کرده اند که موجب بازسازی با دوام نقص های استخوانی و غضروفی و هم چنین تسکین علایم استئوآرتریت و حتی درمان آن می شوند.

محققین دانشگاه مینه سوتا یک فرایند پیشگامانه را برای پرینت سه بعدی چند ماده و تولید مدل هایی از دریچه آئورت قلب و بافت پیرامونی آن ارائه کرده اند.

داروهایی که بتوانند گیرنده اینترلوکین 1 را هدف قرار دهند می تواند درمانی موثر برای سرطان سینه تهاجمی باشد.

تیمی از محققین انستیتوهای مختلف در آمریکا توانسته اند با موفقیت این ایده را تست کنند که آیا پیوند سلول های جزایر پانکراسی به زیر پوست موش و میمون می تواند به درمان دیابت در آن ها بیانجامد یا خیر.

در حالی که آلوگرافت های قرنیه درمان استاندارد برای بیماری های غیر التهابی قرنیه می باشند، کمبود بافت های اهدایی پژوهشگران را ترغیب کرده است که به دنبال رویکردهای جایگزین از جمله استفاده از جمعیتی نادر از سلول های بنیادی استرومایی قرنیه برای درمان این بیماری ها باشند.

مشخصه گسترش تکاملی نئوکورتکس مغز، افزایش تعداد نورون های تولید شده در لایه های بالایی نئوکورتکس طی تکوین است. دلیل این امر مشخص نیست.

در حالی که آلوگرافت های قرنیه درمان استاندارد برای بیماری های غیر التهابی قرنیه می باشند، کمبود بافت های اهدایی پژوهشگران را ترغیب کرده است که به دنبال رویکردهای جایگزین از جمله استفاده از جمعیتی نادر از سلول های بنیادی استرومایی قرنیه برای درمان این بیماری ها باشند.

جایگزین کردن نورون های خاردار متوسط تخریب شده(MSNs) در استریاتوم مغز و تعدیل مسیرهای بیماری زایی از طریق پیوند سلول های بنیادی یک رویکرد درمانی موثر را برای درمان بیماری هانتینگتون ارائه می دهد.

پژوهشگران بیمارستان کودکان شیکاگو برای اولین بار به ارزیابی سلول های اندوتلیالی پرداخته اند تا دریابند چرا افراد مبتلا به سندرم داون بیشتر در معرض ابتلا به لوکمیا قرار دارند.

پژوهشگران انستیتو سالک از فیبروبلاست های پوستی افراد پیر و جوان استفاده کرده اند و با موفقیت سلول های عروق خونی را تولید کرده اند که مشخصه های مولکولی پیر شدن شان را حفظ کرده اند. این یافته ها می تواند نشان دهد که چرا با افزایش سن برخی از عروق خونی به نوعی نشت می کنند و یا این که سفت می شوند.