تاریخ انتشار: شنبه 07 بهمن 1396
50 سال بعد از اولین پیوند قلب، چه چیزی تغییر کرده است؟

  50 سال بعد از اولین پیوند قلب، چه چیزی تغییر کرده است؟

50 سال از زمانی که جراحان دانشگاه استنفورد قلب یک مرد 43 ساله را در بدن یک بیمار 54 ساله قرار دادند می گذرد. این اولین پیوند قلب در آمریکا بود که یک ماه بعد از اولین پیوند قلب در دنیا در کیپ تاون آفریقای جنوبی قرار گرفت. در هر دو مورد گیرنده های قلب نزدیک به دو هفته زنده ماندند.
امتیاز: Article Rating

به گزارش بنیان به نقل از medicalxpress، بیش از یک دهه زمان نیاز بود تا با تکوین داروهای ضد رد پیوند بهتر، شرایط پیوند قلب بهبود یابد. در حال حاضر پیوند قلب، استانداردترین گزینه برای درمان بیمار یهای قلبی پیشرفته محسوب می شود که همان طور که گفته شد به میزان بسیار زیادی مدیون پیشرفت هایی است که در طراحی و تولید داروهای سرکوب کننده ایمنی صورت گرفته است. باز هم با مصرف این داروها، بیماران پیوندی باید مدت زمان زیادی(شاید تا آخر عمر) زیر نظر متخصصین قلب باشند.

اخیرا مصاحبه ای با دکتر هوارد ایسن از محققین دانشگاه درکسل صورت گرفته است که در سایت medicalxpress منتشر شده است. دکتر ایسن را یکی از 27 متخصص قلب برتر دنیا در قرن بیستم می دانند و وی یکی از دو آمریکایی است که برای سخنرانی در سمپوزیوم پیوند قلب در کیپ تاون دعوت شده است. در این مصاحبه وی به چالش و البته پیشرفت های موجود در زمینه پیوند قلب اشاره داشته است که مختصری از آن را در ذیل می آوریم.

وی وظیفه متخصصین قلب را ارزیابی بیماران قبل از جراحی و مدیریت مراقبت از آن ها بعد از پیوند می داند. به عقیده وی استفاده از داروهای سرکوب کننده ایمنی خود می تواند با عوارض و بیماری های جدیدی همراه باشد و به همین دلیل باید فاکتورهای بسیاری مانند عملکرد ریوی وکلیوی، فشار خون، شمار گلبول های سفید و ... را مورد ارزیابی قرار داد. وی در مورد پیشرفت های صورت گرفته در زمینه درمان بیماری های قلبی می گوید: سیکلوسپورین که در سال 1971 کشف شد، انقلابی را در پیوند قلب ایجاد کرد. این دارو، اولین داروی سرکوب کننده ایمنی بود که بدون ایجاد سمیت اضافی، سلول های T‌را تنظیم می کند. در طی این سال ها، داروهای سرکوب کننده ایمنی روز به روز قویتر شده و از سمیت آن ها کاسته شد. در حال حاضر برای جلوگیری از رد پیوند از ترکیبی از دارو استفاده می شود. از طرف دیگر به عقیده هوارد ایسن، می توان با ارزیابی های و پروفایل کردن بیان ژن در بیماران، خطر رد پیوند در بیماران را ارزیابی کرد. وی بزرگ ترین چالش در جراحی پیوند قلب را کمبود اهدا کننده و عضو اهدایی می داند. به عقیده وی شاید در آینده ای نزدیک و با ظهور تکنولوژی  های ویرایش ژنی مانند CRISPR/Cas9، بتوان از قلب خوک ها به صورتی که منجر به انتقال آلودگی نشوند و با خطر رد پیوند نیز همراه نباشند برای پیوند قلب به انسان استفاده کرد. هم چنین به عقیده وی اگرچه محققین بسیاری سعی داشته اند از سلول های بنیادی برای ایجاد قلب های جدید استفاده کنند اما هنوز هم دستگاه مکانیکی کمک بطنی بیشتر اثر را روی نجات جان بیماران دارند.

پایان مطلب/

ثبت امتیاز
نظرات
در حال حاضر هیچ نظری ثبت نشده است. شما می توانید اولین نفری باشید که نظر می دهید.
ارسال نظر جدید

تصویر امنیتی
کد امنیتی را وارد نمایید:

کلیدواژه
کلیدواژه