پیوند سلول های بنیادی خونی به بخش مهم درمان انواع بیماری های خطرناک تبدیل شده است. با این حال، واکنش های ناخواسته میزبان به سلول های اهدایی خطر قابل توجهی را برای فرد ایجاد می کند. در پژوهشی جدید، محققین دانشگاه تسوکوبا به یک رفتار در سطح سلولی اشاره داشته اند که به مقابله با این امر کمک کند.

پژوهشی اخیرا در مجله STEM CELLS به چاپ رسیده است که ممکن است منجر به درمان جدیدی برای اختلالات مربوط به میلین مانند بیماری شارکو-ماری-توث(CMT) شود.

تیمی از محققین در دانشکده دندانپزشکی دانشگاه مریلند دریافته اند که تغییر نوعی شایع از مخمرها آن را برای درمان عفونت های روده ای کلستریدیوم دیفیسیل موثر می سازد.

سازمان غذا و داروی آمریکا(FDA) یک سیستم جدید را برای فیکس کردن تاندون مورد تایید قرار داده است که نه تنها بافت های آسیب دیده را مجددا می چسباند بلکه همان طور که جذب بدن می شود موجبات بهبودی آسیب را نیز فراهم می کنند.

انتقال سلول های بنیادی به مغز استخوان می تواند بوسیله یک آنزیم تولید شده در کرم ابریشم و مخمر بهبود یابد.

در مطالعه ای جدید محققین MIT نشان داده اند که ژن APOE4 به عنوان مشهورترین ژن دخیل در آلزایمر، فرایندهای اساسی سلول های آستروسیت مغز را مختل می کند.

محققین در انستیتو ویستار با همکاری دانشگاه نوتردام یک ترکیب ضد سرطانی را تولید کرده اند که مسیر پاسخ استرس شبکه اندوپلاسمی که در بروز مولتیل میلوما، لوکمیای لنفوبلاستیک مزمن و لنفوما دخیل است را هدف قرار می دهد.

محققین بسیاری به دنبال یافتن منبع سلولی مناسب و استراتژی مناسب برای تولید سلول های قلبی کارآمد و درمان بیماری های قلبی هستند.

محققین دانشگاه لوکزامبورگ در مطالعه ای جدید روی سلول های بنیادی موجود در بافت عضلانی فوکوس کرده اند.

ایمنی درمانی هایی مانند استفاده از داروهای مهار کننده چک پوینت ها، تفاوت زیادی را در درمان سرطان رغم زده اند. اغلب پزشکان و محققین بر این باورند که این داروها به عنوان یک سیستم ایمنی سازشی عمل می کنند که در آن سلول های T و B به تهدیدهای خاص بدن پاسخ می دهند.

این جمله ترامپ مبتنی بر استفاده وی از کوکتیل آنتی بادی که با استفاده از سلول های بنیادی جنینی انسانی تولید شده بود، موجی از اظهار نظرها را در شبکه های اجتماعی بدنبال داشته است، اما پزشکان و محققین این ادعا را رد کرده اند.

دیلیپ توماس و همکارانش در گذشته در دانشگاه گالوی ایرلند نشان داده اند که میکروژل کلاژنی سه بعدی می تواند پاسخ های پاراکرینی سلول های بنیادی مزانشیمی انسانی برای تقویت رگزایی را تعدیل کنند. استفاده از این میکروژل های حامل سلول های بنیادی مزانشیمی موجب ترمیم عروق در مدل موشی ایسکمی بحرانی اندام حرکتی می شود.

در سیلیکوز ریوی، استنشاق میکرو ذره های سیلیس کریستالی منجر به شروع پاسخ های التهابی و تشکیل گروانولوما در پارانشیم ریوی می شود و با اختلال در عملکرد ریوی همراه است.

در حالی که آگاهی ما از آلودگی پلاستیک در سال های اخیر افزایش یافته است ، اما تأثیر پلاستیک های با اندازه نانو در سلامت انسان نسبتاً ناشناخته مانده است.

محققین سوئیسی در EPFL، نمونه کوچکی از روده انسان را روی یک چیپ یا تراشه تولید کرده‌اند که شباهت نزدیکی به نحوه شکل‌گیری و ترکیب سلولی روده کوچک دارد. این تراشه می تواند به پیشرفت پزشکی شخصی‌ و غربالگری های دارویی کمک کند و حتی راه را برای تولید بافت‌ها و اندام‌های جدید در آزمایشگاه‌ها هموار سازد.