بیوپسی مایع با تحلیل DNA توموری در خون می‌تواند سرطان را ماه‌ها حتی سال‌ها زودتر از روش‌های سنتی تشخیص دهد.

سلول‌های بنیادی با توانایی جایگزینی نورون‌های آسیب‌دیده و ترشح عوامل محافظتی، پیشرفت چشمگیری در درمان صرع مقاوم به دارو ایجاد کرده‌اند.

فناوری چندلنزی اولتراسوند امکان تصویربرداری سه‌بعدی و زمان‌محور شبکه‌های میکرو‌عروقی کل اندام‌ها را با وضوح میکرومتری فراهم می‌کند.

تغییرات فنوتیپی، عملکردی و بین‌فردی سلول‌های خون بندناف (UCB) در مراحل مختلف ذخیره‌سازی، می‌تواند بر کارایی درمانی آن‌ها در پیوندهای هماتوپوئتیک و درمان‌های پیشرفته تأثیر بگذارد.

نورون‌های حسی با ترشح CGRP پیشرفت سارکوم را تحریک می‌کنند و مهار این مسیر می‌تواند رشد تومور و متاستاز را کاهش دهد.

پتانسیل درمان‌های مبتنی بر میکروبیوم برای محافظت از روده پس از پیوند سلول‌های بنیادی آشکار شد.

استفاده از سلول‌های بنیادی، امید تازه‌ای برای درمان بیماری‌های صعب‌العلاج مانند سرطان، نارسایی قلبی و آسیب‌های نخاعی ایجاد کرده‌اند.

شرکت آمریکایی ProKidney اعلام کرده است که نتایج فاز دوم مطالعه بالینی REGEN-007 به زودی در کنگره سالانه انجمن نفرولوژی آمریکا (ASN Kidney Week 2025) ارائه خواهد شد.

پژوهشگران با استفاده از مدل میکرو‌مهندسی‌شده‌ که محیط واقعی تومور را بازسازی می‌کند، توانستند عملکرد و چالش‌های سلول‌های CAR-T در تومورهای جامد را بررسی کرده و راهکاری برای بهبود نفوذ و اثربخشی آن‌ها ارائه دهند.

تحقیقات نشان می‌دهد هدفگیری سلول‌های بنیادی سرطانی با ترکیبات طبیعی مانند کاردامونین و فناوری نانو می‌تواند مقاومت دارویی در سارکوم استخوان را بشکند.

ایران با رشد چشمگیر زیرساخت‌های علمی و افزایش آگاهی عمومی، به رده دوم بانک‌های خون بندناف جهان در ذخیره‌سازی رسیده و اکنون به یکی از بازیگران موثر در حوزه سلول‌های بنیادی تبدیل شده است.

درمان با سلول‌های بنیادی می‌تواند از نارسایی قلبی پس از سکته قلبی پیشگیری کند.

اکسیداسیون رادیکالی لیپیدها در بیماران مبتلا به آسم شدید، موجی از ترکیبات شبه لکوترینی ایجاد می‌کند که می‌تواند مسیرهای التهابی جدیدی را فعال و شدت حملات آسم را افزایش دهد.

ایران با پروژه‌های پیشرویی مانند «ایرانوم» و مطالعات ژنومیک بر روی دام‌های بومی، به یکی از قطب‌های مهم علم ژنتیک در خاورمیانه تبدیل شده است.

استفاده از اهداکنندگان جوان‌تر در پیوند نیمه‌سازگار با سیکلوفسفامید پس از پیوند (PTCY-haplo) برای بیماران مسن‌تر، بقای کلی و مرگ‌ومیر غیرمرتبط با عود را به‌طور قابل‌توجهی بهبود می‌بخشد.