روده نقش اصلی را در تنظیم متابولیسم بدن بازی می کند و عملکرد نامناسب آن با انواع مختلف بیماری ها از جمله چاقی، دیابت، کولیت و سرطان کولورکتال همراه است که میلیون ها نفر را در سراسر دنیا تحت تاثیر قرار داده است.

سلول های بنیادی دارای ویژگی هایی مانند خودنوزایی و هم چنین پتانسیل تمایزی هستند که به موجب آن ها می توانند نقش مهمی را در تکوین و سلامت ما بازی کنند. اما این توانایی یک نیمه تاریک هم دارد و گاهی سلول های بنیادی می توانند تبدیل به سلول های بنیادی سرطانی شوند که تکثیر کنترل نشده آن ها می تواند منجر به بروز سرطان های خطرناکی مانند لوکمیا و مولتیپل میلوما شود.

پپتید Ac2-26 موجود نوتروفیل های خونی می تواند هدفی برای درمان التهاب در بیماری هایی مانند کم خونی داسی شکل و هم چنین COVID-19 باشد.

پژوهشگران دانشگاه استنفورد اطلس سلولی را از ریه انسان ارائه کرده اند که ده ها نوع سلول را که بخشی از ریه ها را تشکیل می دهند با جزئیات مناسب نشان می دهد.

خون برای حیات ضروری است و بدن سالم به طور پیوسته و در سراسر عمر در حال جایگزینی سلول های خونی از دست رفته است و اگر به هر دلیلی این فرایند مختل شود، مشکلات شدیدی را برای فرد ایجاد می کند.

تیمی از پژوهشگران در Quebec کانادا دو نشانگر پلاسمایی اولیه را برای تشخیص بیماری آلزایمر، پنج سال قبل از شروع کشف کرده اند.

بیماری کبد چرب غیر الکلی(NAFLD) یک مشکل شایع در دنیای امروز به ویژه جهان غرب محسوب می شود.

پژوهشی بوسیله محققین دانشگاه New South Wales(UNSW) استرالیا نشان داده است که می توان سلول های بنیادی چند توان القایی(iMSCs) را به آسانی از بازبرنامه ریزی سلول های چربی انسانی تولید کرد.

ارگانوئیدهای ریوی سه بعدی(LOs) مشتق از سلول های بنیادی پرتوان، پتانسیل افزایش درک ما از مکانیسم های منجر به بیماری و هم چنین یافتن رویکردهای درمانی جدید برای نوزادان مبتلا به اختلالات ریوی را دارند.

سلول های پیش ساز/بنیادی اسکلتی(SSCs) نقش مهمی را در رشد استخوان بعد از تولد بازی می کنند.

عصب زایی ناقص در بزرگسالان با اختلالات روانی از جمله افسردگی بروز می کند.

در پژوهشی در دانشگاه برن، محققین نشان داده اند که متوکلوپرامید می تواند به طور موثری مانع از تکثیر سلول های بنیادی لوکمیایی شود.

سلول درمانی برای ناهنجاری های مربوط به نوزادان در فازهای اولیه کارآزمایی بالینی قرار دارد. با این حال، پروتکل ها برای انتقال درون سیاهرگی سلول درمانی در نوزادان هنوز ارزیابی نشده است و تصور می شود که دوز تجویزی بسیار مهم باشد.

قلب و مغز برهمکنش های متقابلی با یکدیگر دارند و یک محور عملکردی را شکل می دهند که تحت شرایط ایسکمی مختل می شوند.

استخوان زایی و رگزایی ناکافی موفقیت درمان های مبتنی بر سلول را برای بیماری های اسکلتی محدود می کنند.