درمان مبتنی بر سلول های بنیادی موسوم به romosozumab یا EVENITY که یک درمان مورد تایید برای آسیب طناب نخاعی بوسیله FDA‌ است می تواند برای درمان زنان یائسه مبتلا به استئوپورز که در خطر شکستگی استخوان نیز قرار دارند، استفاده شود.

محققین دانشکده پزشکی دانشگاه پیتزبورگ با استفاده از مدل های جانوری و بافت های ریوی، مسیرهای مولکولی را در کبد شناسایی کرده اند که نشان می دهد که یک داروی ضد رد پیوند می تواند برای درمان سرطان های خاص نیز مورد استفاده قرار گیرد.

در مطالعه ای جدید محققین دانشگاه روتگر به بررسی نقش پزشکی دقیق و شخصی (PPM) برای درمان سرطان پرداخته اند.

گام های جدیدی به سمت رشد برون تنی ریه های انسانی برداشته شده است.

برای آسیب ها و مشکلات استخوانی پیچیده ای که نیاز به گرافت های استخوانی دارند، بهترین تکنیک در دسترس شامل بدست آوردن استخوان اتولوگ و ایمپلنت کردن مجدد آن ها به جایگاه آسیب برای رشد مجدد است. با این حال، از آن جایی که این فرایند تهاجمی است و منبع محدودی از استخوان اهدایی وجود دارد، توجهات به سمت مواد سنتتیک جلب شده است.

تروپوالاستین که ماده خام و اولیه تولید چسب جراحی الاستیک MeTro است که در دانشگاه سیدنی تولید شده است قادر است که رشد سلول های بنیادی را تحریک کند و موجب شود که بدن بتواند خودش را ترمیم کند.

آمارها نشان می دهد که بیش از 290 هزار نفر در ایالات متحده با ضایعات نخاعی زندگی می کنند. پیش از این نشان داده شده است که در سال های اولیه بعد از آسیب احتمال احیای برخی از عملکردها در بیماران جوان وجود دارد.

محققین در مرکز دیستروفی عضلانی Wellstone دانشگاه مینه سوتا از پیشگامان تولید سلول های بنیادی/پیش ساز عضلانی از سلول های بنیادی پرتوان در شرایط آزمایشگاهی محسوب می شوند. این سلول ها می توانند عضلات جدید و دارای عملکردی را بعد از پیوند به موش مدل دیستروفی عضلانی تولید کنند.

سلول های بنیادی برای ترمیم یا بازسازی بافت های انسانی مانند پوست و عضله حیاتی هستند و محققین همواره به دنبال یافتن راهی برای استفاده هر چه بهتر از سلول های بنیادی هستند.

فرایند ترمیم طبیعی پوست بدون تشکیل اسکار، تا حدی با سلول های خونی موجود در گردش خون مرتبط است. به نظر می رسد که یک درمان احتمالی برای بهبودی زخم بدون ایجاد اسکار می تواند هدف قرار دادن سلول های خونی خود بدن باشد.

نئوپلاسم های میلوپرولیفراتیو یا نئوپلاسم های بیش تکثیری مغز استخوان(MPNs)یک بیماری صعب العلاج هستند.

محققین در مرکز پزشکی بازساختی قلب و عروق بریتانیا در امپریال کالج لندن، پچ ها یا تکه هایی را از سلول های انسانی تولید کرده اند که می توانند بدنبال حمله قلبی به قلب بیماران پیوند شوند و عملکرد قلبی وی را احیا کند.

پژوهشی جدید بوسیله محققین سلول های بنیادی دانشگاه هاروارد به یک بیومارکر بالقوه جدید و یک هدف دارویی جدید برای اسکلروزیس جانبی آمیوتروفیک(ALS) اشاره داشته است که یک بیماری عصبی است که تشخیص و درمان آن بی نهایت مشکل است.

زیست شناسان IUPUI سلول های گانگلیون شبکیه مشتق از سلول های بنیادی پرتوان انسانی(hPSC-RGCs) را در آزمایشگاه رشد داده اند و راهی را برای ایجاد مدل های بالغ تری که بتوانند ریز محیط شبکیه انسانی را شبیه سازی کنند، فراهم آورده اند.

در مطالعه ای که می تواند کاربرد زیادی برای پیوند اعضای انسانی داشته باشد، محققین ژاپنی توانسته اند تنها با تعداد اندکی از سلول های اهدایی، کلیه های موشی دارای عملکرد را با موفقیت در رت ها تولید کنند.