اخیرا طی نشست انجمن علوم پیشرفته آمریکا، محققین گزارش کرده اند که توانسته اند سلول های بنیادی انسان را به درون جنین گوسفند وارد کنند.

در کار با سلول های مغزی انسانی رشد یافته در آزمایشگاه، محققین جان هاپکینز ارتباط بین یکی از شایع ترین موتاسیون های ژنتیکی منجر به پارکینسون و تشکیل پلاک های چربی در مغز را کشف کرده اند. این پلاک های چربی منجر به تخریب نورون های حرکتی می شوند که از مشخصه های این بیماری است.

قلب اولین اندامی است که در دوره جنینی شکل می گیرد و اولین عامل نگرانی بسیاری از والدین نیز محسوب می شود.

مطالعات گذشته در موش و خوک کارایی سلول های بنیادی در درمان سکته را نشان داده است.

بی هوشی هی مکرر در زمان نوزادی می تواند در آینده برای فرد مشکلات عصبی و روانی را ایجاد کند.

مطالعه ای در مرکز تحقیقات ملی پریمات ها در کالیفرنیا، سلول های پیش ساز عصبی انسانی را به پریمات های ضایعه نخاعی شده پیوند کرده است.

تیمی از محققین دانشگاه UC دیویس توانسته اند با موفقیت مویرگ هایی را در داخل یا روی یک ارگانوئید عصبی رشد دهند.

با استفاده از سلول های مغزی انسانی، محققین در انستیتو گلدستون یکی از ریسک فاکتورهای ژنتیکی بیماری آلزایمر موسوم به ژن apoE4 را شناسایی کرده اند.

شناسایی مکانیسم بیماری های مخرب عصبی که در بزرگسالی شروع می شوند، یک گام دیگر به واقعیت نزدیک تر شده است.

با استفاده از تکنولوژی مهندسی ژنتیک، تیمی از محققین دانشگاه Emory مدل خوکی از بیماری هانتینگتون(HD) را تولید کرده اند و براین باورند که این مدل می تواند راه را برای تست درمان های مختلف برای این بیماری هموار کند.

سلول های حاصل از ادغام سلول های عضلانی طبیعی انسان با سلول های عضلانی مشتق از بیماران مبتلا به دیستروفی عضلانی دوشن، می توانند بعد از ایمپلنت شدن به عضلات مدل موشی این بیماری، عملکرد عضلانی را به طور قابل توجهی بهبود ببخشند.

ابولا در سال های اخیر نگرانی های زیادی را برای نظام سلامت جهانی ایجاد کرده است و نرخ مرگ و میر ابتلا به این بیماری حدود 50 درصد است و متاسفانه درمان قطعی نیز برای آن وجود ندارد.

محققین در انستیتو Feinstein راهی آزمایشگاهی، سریع و غیر تهاجمی را برای تشخیص اندومتریوز ارائه کرده اند که ممکن است منجر به درمان زودهنگام تر و موثرتر این اختلال شود که بیش از 176 میلیون زن را در سراسر جهان تحت تاثیر قرار داده است.

مطالعه ای جدید منحصرا نشان داده است که یک درمان ساده با استفاده از ژن درمانی و وکتور ویروسی ناقل ژن سالم برای درمان هایپرپلازی آدرنال مادرزادی(CAH)، می تواند موقتا این اختلال ارثی را درمان کند.

محققین به دنبال ایجاد شیمی درمانی هایی هستند که ضرر کمتری برای بیماران سرطانی داشته باشند و در این راستا به مولکول سنتتیک امیدوار کننده ای به نام TPP رسیده اند.