سارکوماها سرطان های بافت پیوندی مانند استخوان، چربی و غضروف هستند و تصور می شود که به دلیل تکوین نابجای مزانشیم ایجاد شده اند. تصور می شود که سلول های بنیادی مزانشیمی، منشا سلولی سارکوماها باشند. نقص های ژنتیکی یا اپی ژنتیکی، بویژه طی تمایز سلول های بنیادی مزانشیمی به نوع سلول مزانشیمی هدف، می تواند منجر به ایجاد برخی از این سارکوماها شود.

پیوند سلول های بنیادی می تواند جان افراد را در برابر بیماری هایی مانند لوکمیا حفظ کند اما این درمان نیز از عاری از خطر نیست. یکی از مشکلاتی که ممکن است به دنبال این رویکرد درمانی اتفاق بیافتد، بیماری پیوند علیه میزبان(GVHD) است که سلول های ایمنی مشتق از اهدا کننده، بدن فرد گیرنده را مورد حمله قرار می دهند.

دیستروفی ماکولای ویتلیفرم، کودکان و بالغین جوان را تحت تاثیر قرار می دهد و می تواند منجر به کاهش دید مرکزی با افزایش سن شود.

تولید ارگانوئیدهای رحمی می تواند به مطالعه بیماری ها و تکوین رحم و چگونگی اتفاق افتادن سیکل ماهانه کمک کند.

ریه های انسان نیز مانند همه اندام ها، ماهیت خود را از تجمعاتی از سلول های بنیادی تمایز نیافته می گیرد. اما ظرف چند ماه، این سلول ها به صورت سازمان یافته در می آیند. آن در کنار هم جمع می شوند، منشعب می شوند، جوانه می زند و برخی مجاری و آلوئول ها و برخی دیگر کیسه های هوایی را برای تبادل اکسیژن و دی اکسید کربن تولید می کنند. نتیجه تکوین، بوجود آمدن دو ریه سالم با قدرت تنفس است.

محققین در انستیتو سلول های بنیادی هاروارد(HSCI)، ترکیبی را شناسایی کرده اند که از سلول های تخریب شده بوسیله آتروفی عضلانی نخاعی(SMA) محافظت می کند. این بیماری یک بیماری ژنتیکی شایع و کشنده در نوزادان کمتر از دو سال است.

تیمی از محققین در مرکز ملی تحقیقات سرطان اسپانیا(CNIO) سیستمی را بهینه سازی کرده اند که قادر به تولید یک مدل سلولی برای سارکوم یوئینگ(Ewing sarcoma) است.

لامپری یک نوع ماهی لزج و شبه مار ماهی انگلی است که یکی از دو گونه موجود از مهره داران است که آرواره ندارد. این ماهی به دلیل این که بسیاری از ویژگی های مربوط به مهره داران اولیه و باستانی را دارا است و می تواند جوابی برای بسیاری از سوالات تکاملی و تکوینی باشد، همواره مورد توجه زیست شناسان بوده است.

سلول های بنیادی زمانی که پیش از آسیب با یک دوز از یک پروتئین ساده تحریک شده باشند، می توانند سریع تر به آسیب ها پاسخ دهند.

محققین دانشگاه سین سیناتی دریافته اند که یک واکسن سلول های بنیادی سرطانی، که برای بیان پروتئین پیش التهابی به نام اینترلوکین15(IL-15) و گیرنده آن به نام(IL-15Ralpha) مهندسی شده است موجب تولید سلول های T در مدل های جانوری شده و پاسخ ایمنی را علیه تومورها افزایش می دهد.

محققین امیدوارند که با استفاده از تکنولوژی ویرایش ژنومی در مدل های پریمات غیر انسانی، شانس رسیدن به درمان های موثرتر برای بیماری های انسانی را افزایش دهند.

با استفاده از سلول های بنیادی پرتوان القایی(iPSCs)، محققین در دانشگاه بوستون برای اولین بار برنامه های کامل ژنتیکی مربوط به پیش سازهای ریوی را پروفایل کرده اند و ژن هایی را شناسایی کرده اند تشکیل کلیه را کنترل می کنند و ارگانوئیدهای مینی ریه را تولید کرده اند.

تزریق منظم یک پپتید که به طور انتخابی سلول های پیر را پیدا کرده و آن ها را تجزیه می کند، موجبات خودنوزایی مناسب بافتی را فراهم می کند و شواهدی مبنی بر افزایش کیفیت زندگی و طول عمر موش های پیر طبیعی و موش های مهندسی شده برای پیری ارائه می کند.

مطالعه ای جدید نشان داده است که سلول درمانی می تواند التهاب ریوی را در مدل جانوری بیماری انسداد ریوی مزمن(COPD) و فیبروزکیستیک کاهش دهد. هر چند نتایج در مرحله پیش درمانگاهی است اما این یافته ها می تواند در آینده درمانی بیماران مبتلا به این بیماری ها کاربرد داشته باشد.

محققین به دنبال مبارزه با مقاومت آنتی بیوتیکی، راه مبتکرانه و پیش بینی نشده ای را ارائه کرده اند: استفاده از موکوس سنتتیک. با مطالعه و شبیه سازی توانایی ذاتی موکوس در کنترل باکتری های پاتوژن، محققین امیدوارند روشی را برای مبارزه با عفونت های بیماری زا بیابند.